عهدی به نبوغ بی‌زمان: «شب و داستان‌های دیگر» نوشته آیزاک آسیموف

به عنوان کسی که همیشه مجذوب تلاقی فناوری، آینده نگری و نبوغ انسانی بوده است، کشف ” شب و داستان های دیگر ” ایزاک آسیموف یک مکاشفه بود. من که مدت‌ها مجموعه‌های مشهور بنیاد آسیموف را تحسین می‌کردم، از اینکه با داستان‌های کوتاه او آشنا نبودم، شگفت‌زده شدم. با این حال، این مجموعه به سرعت خود را گنجینه‌ای از بینش‌های پیش‌بینی‌کننده و روایت‌های بی‌زمان نشان داد که به نظر من حتی با نوشتن داستان‌ها بین سال‌های 1941 و 1967، حتی تاثیرگذارتر از آن‌ها بود!

توانایی آسیموف برای پیش‌بینی پیشرفت‌های تکنولوژیکی و اجتماعی چیزی جز نبوی نیست. به عنوان مثال، در «آخرین سؤال»، او مفهوم یک ابررایانه را که با آنتروپی جهان دست و پنجه نرم می کند، بررسی می کند، روایتی که عمیقاً در عصر امروزی هوش مصنوعی پیشرفته و تحقیقات وجودی درباره آینده کیهان طنین انداز می شود. این یک تصویر واضح از تلاش همیشگی برای درک در مواجهه با ناشناخته است.

آسیموف در “Nobody Here But -” یک سیستم کامپیوتری خودآگاه را تصور می کند که ممکن است “میل به ماشین های بیشتری داشته باشد تا زمانی که میلیون ها نفر از آنها در سراسر زمین وجود داشته باشند و با انسان ها برای کنترل مبارزه کنند” و بدین ترتیب زمینه را برای این کار فراهم می کند. داستان های بی شماری از The Terminator تا The Matrix. این موضوع همچنین فوق العاده به موقع است زیرا به نظر می رسد ما به توانایی ایجاد هوش عمومی مصنوعی (AGI) نزدیک شده ایم.

یکی دیگر از جواهرات، “فرانچایز”، به طور قابل توجهی افزایش تصمیم گیری مبتنی بر داده و پتانسیل هوش مصنوعی در حاکمیت را پیش بینی می کند، موضوعی که در عصر کنونی داده های بزرگ و پیش بینی های الگوریتمی اهمیت زیادی دارد. آینده نگری آسیموف در تصور جهانی که در آن یک رای دهنده منفرد که توسط کامپیوتر انتخاب می شود، اراده مردم را نشان می دهد و به هسته بحث های معاصر پیرامون دموکراسی و فناوری صحبت می کند.

«شب»، داستان اصلی، یک استاد کلاس در ایجاد تنش و بررسی تأثیر روانی رویدادهای نجومی بر یک تمدن است. تصویر جامعه‌ای که برای یک رویداد فاجعه‌بار آماده نیست، نگرانی‌های کنونی در مورد چالش‌های جهانی و واکنش جمعی ما به بحران‌های قریب‌الوقوع را به تصویر می‌کشد. کاوش داستان در مورد ترس، علم و نادانی امروز به همان اندازه که در زمان نگارش بود، مناسب است.

چیزی که بیش از همه در مورد نوشته آسیموف مرا جلب می کند، توانایی او در آمیختن کنجکاوی علمی با سؤالات عمیق فلسفی است. داستان‌های او فقط پیش‌بینی فناوری‌های آینده نیستند، بلکه تحقیقات عمیقی در مورد وضعیت انسان هستند. آنها ما را به در نظر گرفتن ابعاد اخلاقی و اخلاقی تلاش های علمی خود دعوت می کنند.

«شب و داستان‌های دیگر» فقط مجموعه‌ای از داستان‌های علمی تخیلی نیست. این مجموعه ای از ایده های رویایی است که از دوران خود فراتر رفته است. آثار آسیموف گواهی بر قدرت ماندگار تخیل انسان است و این کتاب برای هر کسی که به تلاقی فناوری، جامعه و آینده علاقه مند است، خواندنی است.