Een van mijn karaktertrekken is mijn intellectuele nieuwsgierigheid. Het uitte zich op de universiteit in een overvloed aan lessen: moleculaire biologie, computerwetenschappen, het Romeinse Rijk, de Peloponnesische Oorlog, Russische literatuur, multivariabele calculus en ontelbaar veel meer. Professionele specialisatie is echter de bepalende eigenschap van de moderne economie. We hebben een buitengewone levenskwaliteit door hyperspecialisatie. Duizenden mensen spelen een rol in elk product dat we consumeren. Hoewel dit ons in staat heeft gesteld om de kosten voor voedsel en consumptiegoederen drastisch te verlagen, maakt het het ook moeilijker om andere generalistische polymaten tegen te komen.

Na mijn studie uitte mijn nieuwsgierigheid zich in het lezen van 50-100 boeken per jaar. Toen ik het me eenmaal kon veroorloven, begon ik salons te organiseren die gebaseerd waren op de Franse verlichtingssalons^{uit de 17e} en^18e eeuw. New York was de perfecte plek om hen te ontvangen, omdat het de intellectuele, artistieke en financiële elite herbergt. Hierdoor kon ik salons organiseren met verschillende onderwerpen over filosofie, literatuur, wetenschap en geopolitiek. Hoewel ik misschien sprekers had, waren de salons ongestructureerd en zowel intellectueel rigoureus als sociaal van aard. Bij de meeste evenementen waren er 30-40 gasten. Hoewel ik ze interessant vond, varieerde de kwaliteit van de gesprekken. Bepaalde prominente gasten domineerden vaak het gesprek. Omdat er meerdere gesprekken tegelijk plaatsvonden, hing de uitkomst af van het gesprek waaraan je deelnam.

Mijn benadering veranderde nadat ik me in 2006 aansloot bij Auren Hoffman en Peter Thiel’s Dialog voor wat mijn jaarlijkse intellectuele pelgrimstocht werd. Dialog gebruikt een Jeffersoniaanse gespreksvorm die leidt tot betekenisvollere gesprekken en diepere verbindingen. Ik begon het concept te kopiëren en organiseer nu regelmatig Jeffersonian diners in New York.

Kenmerken

1. Gastenlijst: Mijn diners bestaan meestal uit 8 tot 10 gasten, gekozen vanwege hun verschillende perspectieven en achtergronden. Het doel is om een groep te creëren met gevarieerde ervaringen en standpunten.
2. Eén gesprek: In tegenstelling tot traditionele diners waar meerdere gesprekken tegelijkertijd plaatsvinden, is er bij een Jeffersonian diner sprake van één doorlopend gesprek waarbij alle gasten betrokken zijn. Dit zorgt ervoor dat iedereen deel uitmaakt van dezelfde dialoog en kan bijdragen aan de discussie en stelt je in staat om veel dieper op een specifiek onderwerp in te gaan.
3. Begeleide discussie: Meestal leid ik het gesprek rond het centrale thema of de vraag van de avond die ik van tevoren per e-mail met de gasten deel. Deze vraag is bedoeld als een open vraag die tot nadenken stemt en bedoeld is om diepgaande en betekenisvolle antwoorden te krijgen.
4. Gelijke deelname: Gasten worden aangemoedigd om gelijkwaardig deel te nemen. Ik leid het gesprek om ervoor te zorgen dat niemand domineert en dat stillere gasten hun gedachten kunnen delen.
5. Respectvolle dialoog: De nadruk ligt op een respectvolle en weloverwogen dialoog. Gasten worden aangemoedigd om actief te luisteren en na te denken over elkaars perspectieven.
6. Beperkte onderbrekingen: Onderbrekingen worden tot een minimum beperkt om ononderbroken ideeën te kunnen delen. Gasten spreken om de beurt.
7. Persoonlijke verhalen en inzichten: Gasten worden aangemoedigd om persoonlijke verhalen, ervaringen en inzichten met betrekking tot het centrale thema te delen. Deze persoonlijke benadering helpt bij het bevorderen van een dieper begrip en verbinding tussen de deelnemers.
8. Ronde tafel: Je kunt natuurlijk een traditionele rechthoekige tafel gebruiken, maar dan heb je meer afstand tussen de deelnemers. Ik gebruik met opzet een kleine ronde tafel om intiemere gesprekken mogelijk te maken.

Tijdigheid

Ik vertel mensen meestal dat ze om 19.00 uur moeten komen en dat het diner om 19.30 uur begint. De eerste 30 minuten zijn ongestructureerd. Zodra we gaan zitten, gaan we over op een enkel gesprek dat begint met korte introducties. Ik geef een buffer van 30 minuten omdat de metro- en verkeersomstandigheden in New York kunnen variëren. Iedereen die arriveert nadat het gestructureerde gesprek om 19.30 uur begint, wordt echter niet binnengelaten.

Om 21.30 uur, na twee uur praten, laat ik de mensen weten dat ze mogen vertrekken als ze verplichtingen hebben, maar dat ze zo lang mogen blijven als ze willen.

Regels

• Groepsdiscussie: De magie van een dialoogdiner zijn de gesprekken en ideeën die door onze gezamenlijke geesten worden gegenereerd. Er is slechts één groepsgesprek toegestaan aan de eettafel. Nevengesprekken zijn niet toegestaan.
• Naamsvermelding: Alles over het gesprek is off the record en niet voor toeschrijving. En met “alles” bedoel ik wie er meedoet, wat er besproken werd, het eten dat we aten, hoe het weer was… alles.
• Kleding: Kleding is casual. Spijkerbroek wordt aanbevolen. Stropdassen worden afgeraden.
• Een adialoogdiner is een probleemoplossende sessie. Het is geen debatsessie. We komen niet bij elkaar om te zien wie er meer punten kan scoren in een discussie. We zijn hier om problemen diepgaand op te lossen. We zitten allemaal in hetzelfde team en we proberen de problemen samen op te lossen.
• Neem voorbereiding serieus.
• Controleer je mobiele telefoon niet. Schakel het rinkelen en trillen van mobiele telefoons uit.
• Als je ooit langer dan een minuut achter elkaar spreekt, kan het maar beter goed zijn. Als je langer dan twee minuten achter elkaar spreekt, moet het geestverruimend zijn. Als je langer dan vier minuten spreekt, word je niet meer uitgenodigd. Probeer te luisteren en betrokken te zijn: “Beoordeel een man eerder op zijn vragen dan op zijn antwoorden.” -Voltaire

Onderwerpen

Jeffersonian diners kunnen gebruikt worden om diep in te gaan op elk onderwerp. Noah Friedman en Michael Loeb gebruiken hun Uncharted Dinner Series in New York op bewonderenswaardige wijze om zich te richten op de benarde situatie van de ondernemer. In overeenstemming met mijn intellectuele nieuwsgierigheid wissel ik gewoonlijk af tussen drie verschillende soorten dineronderwerpen.

1. Open Ended:

Een van de meest interessante en eye-openende sessies die ik had, was toen ik de deelnemers vroeg om een van de volgende onderwerpen te kiezen.

1. Dialoog
   Neem 4 minuten de tijd om iets interessants te presenteren en de groep iets te leren. Daarna bespreken we elke presentatie. Verwachting: je moet een spreekbeurt van 4 minuten voorbereiden. Bedenk van tevoren wat je wilt presenteren en bespreken. Het zou eye-opening moeten zijn, zeer interessant en niet openlijk partijdig.

1. Dat is onzin
   Bespreek overdreven gehypte argumenten, theorieën en voorspellingen die momenteel de boventoon voeren in discussies over politiek, wetenschap en technologie. Onderwerpen kunnen zijn: Amerikaans verval, Chinese opkomst, yoga, 3D-printen, college-via-internet, Bitcoin, Snapchat, boerenkool, drones, paleo-dieet, meditatie, elektrische auto’s en nog veel meer. Leg in 4 minuten uit wat jij onzin vindt en waarom. Weerleggingen aangemoedigd. Opmerking: argumenten moeten provocerend/controversieel zijn, maar niet openlijk politiek of partijgebonden.

3. Dat wat niet gezegd kan worden
   Wat is je meest controversiële of ketterse idee, overtuiging of theorie? Elke deelnemer krijgt vier minuten om te presenteren. Deze sessie gaat over waarheidsvinding, niet over argumenteren omwille van het argument. Na de presentatie van alle meningen stemmen de deelnemers achtereenvolgens voor of tegen elke mening. Het doel is om een mening te presenteren waar zo weinig mogelijk mensen het mee eens zijn, maar niet nul. Ideeën moeten provocerend of tegendraads zijn, maar niet openlijk partijdig of politiek.

Tijdens deze diners leer je het meest en ben je onvermijdelijk verrast door wat anderen presenteren. Ze zijn echter ondieper omdat elke gast een ander onderwerp behandelt.

2. Persoonlijk:

Diners met persoonlijke vragen leiden uiteindelijk tot de diepste banden tussen gasten. De vragen zijn zo opgesteld dat elke gast gedetailleerde verhalen moet vertellen die je een kijkje geven in hun geschiedenis en psyche. Omdat alles onofficieel is, tonen de meeste mensen een verbazingwekkende kwetsbaarheid en oprechtheid.

Hier zijn de vragen die ik onlangs heb gebruikt voor zo’n diner.

• Als je een memoires zou schrijven over een periode van 72 uur in je leven, welke drie dagen zou je dan kiezen?
• Welke gebeurtenis in je leven voelde groot op dat moment, maar heeft je pad niet gevormd zoals je dacht dat het zou doen? Wat in je huidige leven zou hetzelfde kunnen bewijzen?
• Waar heb jij het meest voor gevochten in je leven? Was het gevecht het waard?
• Welke ondeugd beschouw jij als een deugd?
• Wat is een standpunt dat je inneemt dat je niet kunt verdedigen?

Let op: we behandelen alle 5 vragen tijdens één diner.

3. Intellectueel:

Het meest voorkomende dialoogdiner dat ik organiseer gaat over een onderwerp dat me op dat moment interesseert. Hier zijn enkele van de onderwerpen die ik in de loop der jaren heb behandeld.

• Techno-optimisme & pessimisme.
• De democratie opnieuw uitvinden voor de^21e eeuw.
• Religie in 2100.
• De ethiek en moraal van marteling.
• De toekomst van oorlog.
• Vermogen.

Merk op dat het bovenstaande onderwerp het algemene thema van de avond is. Voor elke vraag stel ik 3-5 meer gedetailleerde vragen die ik aan de deelnemers vraag om over na te denken.

Hier zijn bijvoorbeeld de subvragen voor het gesprek over techno-optimisme:

• Op welke verrassende manier ben je een techno-pessimist voor de korte termijn, maar een techno-optimist voor de lange termijn, en vice versa?
• Welke sector is het minst voorbereid op de gevolgen van AI, maar verrassend goed gepositioneerd om er voordeel uit te halen?
• Wat zijn de niet voor de hand liggende kritische keerpunten in wetenschap en technologie in het komende jaar? Tien jaar?
• Welke ethische vragen over opkomende technologieën zijn voor jou het moeilijkst te beantwoorden?

Nasleep

Er zijn geen specifieke doelstellingen voor dialogische diners behalve het bevorderen van een rigoureus intellectueel discours. Je zou ze ervan kunnen beschuldigen dat ze slechts intellectuele masturbatie zijn. Eerlijk gezegd zou ik ze als een succes beschouwen, zelfs als er niets uit voortkwam, behalve dat ze elkaars kennis verbeterden.

Ik heb door de jaren heen zoveel van ze geleerd. We kwamen vaak tot fundamenteel tegenstrijdige conclusies. Tijdens het diner over het heruitvinden van de democratie voor de^21e eeuw bijvoorbeeld, concludeerden we uiteindelijk dat de Amerikaanse constitutionele republiek, ondanks al haar tekortkomingen, het beste politieke systeem was. Aangezien niemand van ons met die positie begon, waren de weg en de sprongen die nodig waren om daar te komen fascinerend.

Hoe dan ook, ik heb het gevoel dat er magie schuilt in deze bijeenkomsten die verder gaat dan alleen intellectuele stimulatie. Serendipitous ontmoetingen in verschillende Jeffersonian salons hebben geleid tot zakelijke deals, beleidsveranderingen en zelfs huwelijken. Ik denk dat ze een rol zullen spelen in het vormgeven van het culturele en intellectuele landschap van de^21e eeuw en zullen bijdragen aan de verspreiding van nieuwe ideeën en de bevordering van kritisch denken.

Je hebt nu de gereedschapskist om zelf gastheer te zijn en nieuwe buitengewone ideeën naar voren te brengen!