Ik had een leuk en veelomvattend gesprek met mijn nicht Minter Dial, die een geweldige auteur, spreker, gesprekspartner en padelliefhebber is. We hebben veel onderwerpen besproken, waaronder mijn unieke benadering van het leven, het uitdagen van maatschappelijke normen, psychedelica, AI, je authentieke zelf zijn en nog veel meer.
In deze aflevering verwelkom ik Fabrice Grinda, een doorgewinterde tech-ondernemer en investeerder. Fabrice deelt zijn reis van zijn begindagen in Frankrijk tot het opbouwen van techbedrijven en het investeren in meer dan 1100 startups via FJ Labs. We duiken in zijn unieke benadering van het leven, het uitdagen van maatschappelijke normen en het omarmen van authenticiteit. Fabrice bespreekt zijn transformerende ervaringen met psychedelica en hoe deze zijn persoonlijke en professionele leven hebben beïnvloed. We onderzoeken ook de rol van AI in het moderne bedrijfsleven, waarbij Fabrice uitlegt hoe elk bedrijf waarin hij investeert op de een of andere manier gebruik maakt van AI. Hij introduceert Fabrice AI, een digitale representatie van hemzelf, ontworpen om veelgestelde vragen van ondernemers te beantwoorden. Tijdens het gesprek geeft Fabrice inzicht in de toekomst van AI, het belang van emotionele intelligentie en de waarde van een brede opleiding. Volg Fabrice op zijn blog, LinkedIn en Instagram voor meer inzichten in zijn leven en werk.
Hieronder vind je de aantekeningen bij de show en natuurlijk mag je commentaar geven. Als je de podcast leuk vond, neem dan even de tijd om hem hier te beoordelen .
Fabrice Grinda volgen/connecteren:
- Ontdek Fabrice AI hier
- Vind/volg Fabrice Grinda op LinkedIn
- Vind/volg Fabrice Grinda op X (voorheen Twitter)
Andere vermeldingen/sites:
Transcriptie met dank aan Flowsend.ai, een AI full-service voor podcasters:
Minter Dial: Hé, Fabrice cuz, geweldig dat je terug bent in de show. Ik heb altijd genoten van wat je schrijft. Je brengt me op ideeën, je deelt veel informatie, en in een van je recente posts had je het over Fabrice AI, en jongen, dat heeft mijn aandacht getrokken. Dus, laten we beginnen met, voor degenen die je niet kennen, wie is Fabrice Grinda?
Fabrice Grinda: Leuk om in de show te zijn. Nogmaals, een beetje achtergrond, denk ik. Ik ben van oorsprong Fransman, net als de meeste familieleden, hoewel ik niet meer Frans klink. Vanuit Nice kwam ik naar de VS om te studeren, ging naar Princeton, beste van mijn klas, en werkte toen een paar jaar voor McKinsey and company. En toen, op de jonge leeftijd van 23, begon ik met het opzetten van technologiebedrijven. En de afgelopen 27 jaar heb ik techbedrijven gebouwd en erin geïnvesteerd. En eigenlijk wist ik al vanaf het begin dat ik dat wilde doen. Toen ik tien jaar oud was, kreeg ik mijn eerste pc met computers, enzovoort. Dus ik heb een aantal bedrijven opgezet. Ik zal het kort houden. De laatste, meest relevante was een bedrijf genaamd OLX, wat Le Bon Coin is, als je wilt, voor de rest van de wereld, het heeft 11.000 werknemers in 30 landen, het heeft meer dan 300 miljoen gebruikers per maand. Het maakt deel uit van de samenleving in de meeste opkomende markten, zoals Brazilië en heel Oost-Europa en India, Pakistan, enzovoort. En ik denk dat we toen zijn afgestudeerd op het bouwen van een durfkapitaalfonds genaamd FJ Labs, waar we ons richten op investeringen in voornamelijk netwerkgerelateerde marktplaatsbedrijven. En nu hebben we 1100 investeringen in startups. We hebben meer dan 300 exits gehad. En het is superleuk. En om mee te bouwen aan de wereld van morgen, dat is het inderdaad.
Minter Dial: Ik bedoel, je bouwt niet alleen aan de wereld van morgen, ik heb het gevoel, Fabrice, in de tijd dat ik je ken, dat je ook het gevoel hebt dat je je ontwikkelt naar morgen.
Fabrice Grinda: Nou, ik denk dat de meeste mensen hun leven leiden volgens sociale normen. Dat is zelfs onduidelijk. Nou, ik denk dat als je sapiens leest, die ideeën kunnen bedenken over waar ze vandaan komen, maar ze hebben zoiets van, oh, ik moet naar de middelbare school, dan ga ik naar de universiteit, en dan krijg ik een baan, en dan ga ik trouwen en heb ik twee kinderen en een hond, en dan wil je, je witte piketomheining, jezelf neerschieten. En niemand stelt eigenlijk vragen. Het is alsof, oh, het zijn maatschappelijke verwachtingen omdat je ouders dat deden. En dus vertel je jezelf dat je dat moet doen in plaats van uit te gaan van je eerste principes. Wat is het? Wie ben je, wat wil je doen? Waar wil je leven en hoe wil je leven? En misschien weet je het antwoord op deze vragen niet, maar op dezelfde manier waarop ondernemers spaghetti tegen de muur gooien om te zien wat er niet deugt totdat ze een product vinden dat bij de markt past, kun je hetzelfde doen in je persoonlijke leven, je persoonlijke leven, en je kunt veel dingen en benaderingen uitproberen om te zien wat voor jou werkt. En ik zeg niet dat de antwoorden die ik voor mezelf heb gevonden universeel zijn, dat de aanpak die ik heb gekozen universeel is. Mensen zijn gewoon te conservatief, is dat het juiste woord, maar te vastgeroest in hun gewoontes en niet bereid om verschillende benaderingen en manieren van leven uit te proberen. En ik denk dat ik daar heel goed in ben geweest, door het leven te leiden waarvoor ik bedoeld ben en gewoon mijn beste leven te leiden door mijn ware, authentieke zelf te zijn, waarvan ik denk dat de meeste mensen het ook moeilijk vinden om zichzelf te zijn. Om de een of andere reden hebben ze het gevoel dat ze zich moeten verstoppen, vooral in deze wereld waar mensen bang zijn om zonder reden te worden geschrapt.
Minter Dial: Nou, veel woorden die buiten het territorium vallen. Maar ik bedoel, het grappige is natuurlijk dat je nu een hond en twee kinderen hebt.
Fabrice Grinda: Dat doe ik. Maar dat is een keuze. En door iteratie. Ik was eigenlijk heel lang tegen het idee om kinderen te krijgen. Al mijn vrienden met kinderen verdwijnen als individu of zelfs als koppel. Ze worden ouders en hun leven lijkt voorbij. En ook al beweren ze dat ze soms gelukkig zijn, meestal, als ik ze tegenkom, en dat is uiterst zeldzaam, het is ongeveer om de zes weken, klagen ze altijd over het gebrek aan tijd dat ze hebben en hoe hun kinderen hun leven hebben beëindigd. Maar wat me eigenlijk van gedachten deed veranderen, is dat ik een van deze nauwelijks niet-traditionele reizen of paden deed. Ik deed een Ayahuasca ceremonie in 2018. En tijdens deze reis was mijn grootmoeder, die op dat moment al bijna 20 jaar overleden was, Mamie Francoise, de matriarch van de familie en degene die het verzamelpunt, het samenkomen, was. We ontmoetten elkaar allemaal om haar heen, meestal voor zowel de zomervakanties als voor Kerstavond snoep Seabian. Ze zei, weet je, je leeft je beste leven. Je leeft je levensdoel. Alles is geweldig in je leven. En ik begrijp waarom je niets zou willen veranderen, want alles is perfect. En kijk naar alle mensen om je heen in de ceremonie, en ze zijn allemaal aan het purgeren en hebben een vreselijke tijd omdat ik denk dat de boodschappen die worden gegeven waarschijnlijk niet zo heerlijk zijn. Dat gezegd hebbende, er zijn een paar dingen in de marge waarvan ik denk dat je ze beter zou kunnen doen dan dat het een nettowinst van je leven zou zijn. Nu, de reden dat je je verzet is, a, dat je de voordelen van het hebben van kinderen niet ziet, en b, dat je de kosten begrijpt. Nou, laat me. Ik ben hier om je te vertellen dat de kosten lager zijn dan je verwacht, want in plaats van, je leidt een niet-traditioneel leven, niet-traditionele relatie, hoef je geen traditioneel ouderschap te hebben. In plaats van te leven voor je kinderen, wat het helikopteroudermodel is geworden van die hyperactieve tijgermoeders in New York. Performatieve ouders, vaak performatief. Ja. Je kunt met je kinderen leven in plaats van dat ze je leven vervangen. Ze kunnen een aanvulling op je leven zijn en je kunt met ze naar de hel gaan, skiën en alle leuke avonturen beleven, dus je kunt alle dingen doen die je nu hebt en kinderen krijgen. En trouwens, niemand zegt per se waarom het krijgen van kinderen geweldig voor je zal zijn. Maar je geeft graag les, je spreekt graag, je geeft graag les op Harvard, op Stanford, enzovoort. Het lesgeven aan iemand waar je jezelf in herkent zal nog waardevoller zijn en het zal een leuk avontuur worden. Trouwens, je bent een groot kind, dus het geeft je alle excuses die je nodig hebt om nog meer kind te zijn. Neem dus een jongen en een meisje, want de relatie tussen een vader en een zoon en een vader en een dochter is niet hetzelfde en beide zijn leuk. En ook, als je een zus hebt, wordt je zoon een betere man, en als je een broer hebt, wordt je meisje stoerder en een tomboy, en ze zal superleuk zijn, en je zult van allebei houden. En ze zei, neem eerst de jongen, neem de dochter later, zorg voor een leeftijdsverschil van tweeënhalf jaar. En dus kreeg ik tijdens diezelfde ceremonie ook de boodschap mee dat als je iets heel hard probeert en het werkt niet, het waarschijnlijk niet voor jou bedoeld is. Daarom verliet ik de Dominicaanse Republiek, waar ik zeven jaar had gewoond, en verhuisde ik naar Turks- en Caicos na een heleboel eilandshopping. En ik kreeg ook bezoek van een witte Duitse herder, waarvan ik het bestaan als hond niet kende. En de boodschap die ik daar kreeg was als, kijk, je leidt een. Je bent. Je bent een lichtend baken in een universum van duisternis, en je hebt een epische witte hond nodig om samen te gaan met deze prachtige visie van licht en je dacht ik ben, weet je, door Game of Thrones. Dire Wolf. Ghost was alleen maar CGI, maar nee, het is gebaseerd op een echte hond, en ik besta. Je moet me vinden. En nu hebben we haar farma die zo wit is dat ze opgaat in de lakens achterin. Engel. Het duurde jaren om dat allemaal op zijn plaats te krijgen, dus daarna moest ik proberen kinderen te krijgen met mijn partner. Dat lukte niet. Toen moest ik een eiceldonor vinden die op haar meta of IQ leek, en dan zou ik de juiste hondenfokker vinden, enzovoort. Hier zijn we nu, denk ik, zes jaar later, met een driejarige, een zes maanden oude en een één jaar oude puppy. En het leven is eigenlijk geweldig. En mijn oma had gelijk. De twee kinderen en de hond waren geweldig. Don Wright. Als een prachtig compliment voor een verder vreugdevol leven waarin we het geweldig hebben en ik ook nog eens de babyloterij heb gewonnen, zijn ze altijd blij. Ze huilen nooit. Ze slapen de hele nacht door. Ze lijken vroegrijp, slim en leuk, en we hebben een feest. Dus ja, het is geweldig geweest.
Minter Dial: Ik vind het geweldig. Op het gebied van anekdotes ben ik in mijn familie de oudere broer, jongere zus, tweeënhalf jaar jonger dan ik. Ik heb een zoon en een dochter die tweeënhalf jaar jonger is dan haar zoon, haar broer. Dus op de een of andere manier voelt het als een natuurlijk geval. Je noemde ayahuasca, en dit proces van jezelf leren kennen, het is iets dat me enorm intrigeert, en ik heb het gevoel dat het een van de kwalen van de samenleving is dat mensen zichzelf niet kennen. Wat was jouw proces en in hoeverre hebben psychedelica je geholpen om te leren kennen wie je bent?
Fabrice Grinda: Ik had het gevoel dat ik altijd al wist wie ik was, en ik had altijd een hoog iq en veel energie en was ondernemend, technisch onderlegd en goed op school. En dat was een beetje mijn identiteit toen ik opgroeide. De delen van mijn identiteit waarvan ik dacht dat ik ze verkeerd had, waren, oh, ik dacht ook dat ik verlegen en introvert was, en uiteindelijk realiseerde ik me, nee, je denkt dat je Sheldon Cooper bent omdat je in een omgeving bent waar je niet omringd bent door leeftijdsgenoten en je niemand hebt om mee om te gaan en niemand met wie je om wilt gaan. En dus denk je dat je verlegen en introvert bent, en bovendien ben je jonger dan al je leeftijdsgenoten op school, en dat duurde langer. Dus de overgang om de persoon te worden die ik maak, is eigenlijk door het leven te observeren. En psychedelica hebben daar geen grote rol in gespeeld. Ze speelden wel een rol in andere dingen, en daar kom ik zo op. Toen ik afstudeerde aan de universiteit, dus de beste van mijn klas, Suma cum laude, enzovoort, bouwde ik een technisch bedrijf, maar het had geen werknemers. Het was een eenmanszaak. Ik kon er mijn studie mee betalen. En toen ging ik ineens naar McKinsey. En ondanks dat McKinsey vaak gespecialiseerd is in het aannemen van hele slimme, sociaal onhandige mensen. Dus, een beetje mijn mensen. Maar ondanks dat ik vaak de slimste man in de kamer was, was ik het minst effectief, want om te slagen in het leven heb je emotionele intelligentie nodig, mondelinge schriftelijke communicatievaardigheden, het vermogen om je in te leven in anderen en je in hen te verplaatsen, en het vermogen om in teams te werken en spreekvaardigheid in het openbaar, en dat had ik allemaal niet. En dus realiseerde ik me ineens, oké, ik moet deze vaardigheden naar me toe halen en kijken of ze komen. En hoe meer ik eraan werkte, hoe meer ik me realiseerde dat het vanzelf kwam. En de laatste, nou ja, de volgende fase van de transformatie was toen ik op mijn 23e in 1998 begon met het bouwen van mijn eerste startup. Of je het nu wilt of niet, als je een tech CEO bent, moet je een verkoper zijn, je moet de pers overtuigen, je moet werknemers overtuigen, je moet investeerders overtuigen, je moet zakenpartners overtuigen, en er is geen ruimte om verlegen te zijn, en je zult ook meestal afgewezen worden. De meeste dingen die je gaat proberen zullen mislukken. De meeste keren dat je geld probeert in te zamelen, zeggen mensen nee tegen je. Je komt de angst voor afwijzing vrij snel te boven en je wordt vrij goed in het herhalen van verhalen, jezelf verkopen, het bedrijf verkopen, het vissen verkopen, tot het punt dat ik me realiseerde dat ik het eigenlijk wel leuk vond. Ik was echt goed in praten met investeerders, praten met de pers, praten met werknemers, praten met zakenpartners. En het kwam vanzelf in me op. En zo ging ik ineens, ook al mislukte dat avontuur bij mijn eerste bedrijf, van nul naar held en weer terug naar nul nadat de zeepbel barstte en ik alles verloor. En ik dacht, oké, misschien technologie. Ook al wil ik een tech oprichter zijn, het is waarschijnlijk niet waar ik geld ga verdienen. Maar het is goed. Ik deed het niet voor het geld. Bouw iets uit het niets. Dus, laten we het volgende bedrijf gaan bouwen. Het wordt een klein niche-dingetje, maar dat geeft niet. Het wordt leuk. Maar toen realiseerde ik me, weet je wat? Als ik zakelijk zo gepassioneerd en zelfverzekerd ben, dan ben ik dat waarschijnlijk ook. In mijn persoonlijke leven. Het is gewoon zo dat het nooit tot uiting is gekomen omdat ik aannam dat ik introvert en verlegen was, enzovoort. Maar weet je, ik ben 27 en de rest van de wereld lijkt waarde te hechten aan deze mystieke, prachtige wezens die vrouwen zijn en ook aan vriendschappen en zelfs familierelaties, waar ik geen van allen in heb geïnvesteerd. Misschien is de tijd gekomen om echt te zien of die persoonlijkheidstrek die zo natuurlijk voor me was in mijn privéleven, in mijn zakenleven, zich ook kan uiten in mijn privéleven. En het antwoord is: natuurlijk is dat zo. En al deze dingen kwamen uiteindelijk heel natuurlijk bij me op. En ik realiseerde me hoeveel waarde ik hechtte aan interpersoonlijke relaties en vriendschappen en relaties. En dus, bij het investeren in familie, op dezelfde manier waarop ik denk dat ik als kind erg veroordelend was omdat je mensen beoordeelt op basis van de maatstaven waar je goed in bent omdat het je waarde geeft. Dus, als kind, als je geen hoog iq hebt, werd je door mij waardeloos geacht. En dus was ik erg veroordelend tegenover mijn ouders. Uiteindelijk realiseerde je je dat dat een waardeoordeel is. Mensen zijn gebouwd zoals ze zijn en ze hebben hun mooie, prachtige kwaliteiten en dingen om mee te werken. En eigenlijk wil je dat ze anders zijn, want het is dat verschil dat ons de levenskwaliteit en diversiteit geeft die we vandaag de dag hebben. Dus toen ik eenmaal begon te stoppen met het veroordelen van mensen, en het heeft lang geduurd voordat ik zover was, maar laten we zeggen toen ik eind twintig was, begon ik ze te accepteren zoals ze zijn en van ze te houden zoals ze zijn, en ze zeggen dat het universum zegt dat je van iedereen moet houden en iedereen moet waarderen om wie ze zijn en wat ze doen en wat ze bijdragen en gewoon aardig moet zijn. Ja. Onze relaties met iedereen ten goede veranderen. En toen werd ik de persoon die ik was. En psychedelica speelden daarbij geen enkele rol. Het was meer dat ik de beste versie van mezelf wilde zijn, de meest succesvolle misschien, versie van mezelf, wat een evolutie vereiste van een Sheldon Cooper, van de Big Bang theorie naar een veel waarschijnlijk vriendelijkere versie van Tony Stark. En psychedelica kwamen later in wat ik waarschijnlijk meer een spirituele revolutie zou willen noemen in termen van, zoals, ik zou zeggen als een ingenieur, wiskundige, wetenschapper, zeer zeker anti religie, zeker atheïstisch, maar toen had ik per ongeluk mijn eerste psychedelische ervaringen. En dat leidde tot de relatie die ik nu heb, die me waarschijnlijk op het pad van het krijgen van kinderen bracht en ook tot een echte ervaring waarbij ik het gevoel had dat ik met het goddelijke communiceerde. En dus vergrootte het eigenlijk mijn ruimdenkendheid over de aard van de werkelijkheid en het begrip dat het misschien of waarschijnlijk wel kan. Dit voelt aan alsof het een matrix of een simulatie is, en je, je kunt manifesteren, sommige regels kunnen worden omgebogen en andere kunnen worden gebroken, zoals Neo in de Matrix. En dus heeft het geleid tot een verdere versterking van de eenheid en het feit dat we allemaal verbonden zijn en dat er liefde en vreugde is, enzovoort. Nu ben ik er niet van overtuigd dat die boodschap universeel is. Ik bedoel dat ik duidelijk de visie krijg in sommige van deze psychische trips dat er yin en yang is, er is zwart en wit. En dus, misschien vanuit mijn perspectief, omdat ik een element of kracht van licht ben, zie ik alles als liefde. Maar ik weet niet zeker of dat de boodschap is die iedereen meekrijgt, hoewel ik wel denk dat we allemaal uit dezelfde universele bron komen en ik de eenheid van energie voel. Ik denk dat we verschillend gebouwd zijn om voor ieder van ons verschillende ervaringen te creëren. Dus we zijn hier allemaal om elkaar te vermaken. Dat is het perspectief dat ik heb. Ik heb daar een meer doordacht, analytisch perspectief op, maar daar kunnen we een andere keer dieper op ingaan. Weet je, psychedelica hebben me niet gemaakt tot wie ik ben, maar ze zijn wel interessant geweest. Ik heb me erin verdiept en het is eigenlijk een soort intellectuele nieuwsgierigheid. Ik denk dat ze voor veel mensen een hulpmiddel kunnen zijn om zichzelf te ontdekken en trauma’s te helen. Veel mensen beschrijven ayahuasca, of misschien een heldenreis van LSD of paddenstoelen als tien jaar therapie in één nacht. En trouwens, ik denk dat het werk is. Je werkt aan jezelf. Zo voelde het niet voor mij, want de kernboodschap die ik meekreeg was zoiets als: je leeft je beste leven. Je leeft je levensdoel. Alles is geweldig, en toch kon je deze dingen in de marge doen. En ook al waren ze, quote unquote, in de marge, op een bepaalde manier waren ze ook fundamenteel. Ik heb kinderen, ik heb een hond, ik ben verhuisd. Maar de kern van wie ik ben en wat ik doe is niet veranderd.
Minter Dial: Nou, op de een of andere manier had je toch dat spirituele element en die connectie met het universum en die universaliteit, waarvan ik blij ben te kunnen zeggen dat het niet klinkt als een opgewekte verklaring van, we zijn allemaal één, we houden van iedereen. Want dat is onzin. Maar, ik bedoel, ik ben nieuwsgierig naar wat je leest, want het is duidelijk dat je veel science fiction leest. Dat weet ik. En heel veel. Je leest gulzig veel. Ik vraag me af, op het gebied van non-fictie, lees je mensen zoals Jonathan Haidt of andere mensen, misschien Sam Harris? Luister je naar hem. Wat stimuleert jou om de grenzen van je intellect te verkennen?
Fabrice Grinda: Wat non-fictie betreft, vermijd ik wat ik als zakelijke boeken beschouw als de pest. Ik vind dat ze één idee ad nauseam herhalen in de loop van het boek, en dat zijn ze niet. Ik bedoel, als je dat doet. En kunnen ze nuttig zijn? In sommige omstandigheden, ja. Maar heb je echt een boek nodig om ze te beperken? Daar ben ik niet zo zeker van. Je kunt de vier-urige werkweek of nudge of een van deze waarschijnlijk heel beknopt samenvatten in termen van wat de beste werkwijzen zijn. Maar ik lees veel, zo’n beetje alles, dingen die me fascineren of interesseren. Dus, geschiedenis van de mensheid, soort van sapiens type boeken. Ik hou van echt goed geschreven boeken. Dus, Bill Bryson, die soort van ook valt, en het kan geschiedenis van de wetenschap, als een kort verhaal van bijna alles, was zeker niet kort. En het is echt alleen de geschiedenis van de wetenschap en de mannen en vrouwen achter de wetenschap. Maar Bill Bryson in het groot, maar ja, hou van Alan Watts, hou van Sam Harris, hou van Aldous Huxley. Toch? De deuren van de waarneming. Dat pad bewandelen we. Ik houd van biografieën van mensen die ik relevant vind. Dus, Augustus of Octavianus, als je wilt, Alexander Hamilton. Ron Chernow, Walter Isaacson. Maar over het algemeen is non-fictie waarschijnlijk mijn favoriet. Kijk, ik lees waarschijnlijk 1500 boeken per jaar. Non-fictie is waarschijnlijk een derde daarvan. Maar ik lees fictie en non-fictie voor hetzelfde doel, zoals nieuwsgierigheid en vermaak. Ik probeer er niets uit te halen. Ik lees het voor het plezier van het lezen van, je weet wel, een van de meest doordachte, filosofische boeken die ik heb gelezen of eigenlijk heb gelezen. Ik heb geluisterd naar een zonderling die meestal voorlas. Ik lees sneller dan ik luister, en ik haat luisteren en versnellen. Het was eigenlijk Green Lights van Matthew McConaughey. En bij Green Light zou je denken, weet je, hij is een acteur. Wat voor inzicht kan hij hebben? Maar de combinatie van zijn prachtige tekening en eigenlijk heel helderziend perspectief op wat het is om een zinvol, mooi leven vol groene lichten te leiden, was eigenlijk heel logisch. Dus ja, ik denk ver en breed, breed in het bereik. En over fictie gesproken, alle soorten Sci-Fi die je maar kunt bedenken, van gewoon vermakelijk tot harde Sci-Fi tot thrillers en fantasy, noem maar op. Dus ik lees zo’n beetje alles. Mijn enige vereiste is dat het goed is en met goed bedoel ik dat als het 4,5 of meer krijgt op Goodreads en of Amazon-recensies van het publiek, niet van de critici, het goed is. Ik ben het vaak niet eens met de critici omdat ze dingen op hun artistieke merites beoordelen of als ze een film zien en zeggen, oh, de cinematografie. Ze zeggen: “De cinematografie was baanbrekend”, maar als het zo saai is, zal het me niet aanspreken. Dus, een zekere manier om te weten dat ik een film of tv-show niet leuk ga vinden, is als de kritieken van de critici hoog zijn en de kritieken van het publiek laag. Dat is duidelijk. Ik bedoel, ik ben een product. Ik ben een man van de massa, een man van het volk, want ik ben het eens met het volk. En ik wil bijvoorbeeld 90% plus rotten tomatoes, een 8,0 of meer op IMDb om tv- of filmmedia of -content te kunnen consumeren.
Minter Dial: Natuurlijk denk ik, als filmmaker en als schrijver van boeken of non-fictie, na over alle freaking stars die ik wel of niet in mijn boeken heb staan. Aangezien jij een man bent met een hoog IQ, heb ik je intelligentie altijd gerespecteerd en als zodanig breng je altijd zeer sterke redeneringen naar alles. En je zou je kunnen voorstellen dat je zou moeten geloven dat rede en intellect een leidend principe is. Maar in een boek dat ik net gelezen heb, The Righteous Mind van Jonathan Haidt, die ook het andere geweldige boek The Coddling of the American Mind schreef, heeft hij het erover dat het niet om rede gaat. Reden is slechts een soort interne advocaat om alles wat we doen te rechtvaardigen. De grote drijfveer achter alles wat we doen is niet alleen emotie, maar intuïtie. Dit is een erg vaag concept, maar het lijkt veel meer de drijvende kracht te zijn achter alles wat we doen. En ik vroeg me af in hoeverre dat met jou te maken heeft of hoe dat met jou resoneert.
Fabrice Grinda: Het idee resoneert veel omdat ik denk dat het een duidelijk aantoonbaar feit is. Als je iemand wilt overtuigen met feiten en logica en rede werkt dat niet, je moet duidelijk een beroep doen op hun intuïtie, op hun emoties. En dankzij iets wat Daniel Kahneman, de Nobelprijswinnaar in de economie, in zijn boek think fast, slow naar voren brengt, is het zo dat je mensen onmiddellijk reacties hebt vanuit hun autonome zenuwstelsel, die worden aangestuurd door intuïtie, emotie, hoe je het ook wilt noemen, en het veranderen van hun perspectief. Dat is moeilijk. Je moet ze dwingen om te vertragen en naar de gegevens te kijken, enzovoort. En voor het grootste deel is het niet dwingend of overtuigend voor mensen. De beste manier om met mensen in contact te komen, om ze ergens van te overtuigen, is dus absoluut emotioneel en intuïtief, ook al voel ik me als ingenieur en wiskundige gedreven door logica en rede. En dus kostte het me behoorlijk wat moeite om mijn communicatiestijl te veranderen en mensen niet te bombarderen met gegevens, statistieken en grafieken, enzovoort, om een geëngageerd gesprek te kunnen voeren, omdat ik weet dat dat niet de meest effectieve manier is om mensen over te brengen.
Minter Dial: Ja, nou, zoals je al zei, feiten verkopen niet, en je hebt daar waarschijnlijk veel mee te maken gehad in je werk toen je jezelf, je bedrijven en ideeën aan het verkopen was. Oké, laten we het eens hebben over FJ Labs. Je hebt een enorm aantal startups waarin je investeert. Je beheert zoveel bedrijven en startups, je hebt contact met zoveel. Dus, de grens van wat er gebeurt, en ik wil ingaan op de stoffen AI, dat is de reden waarom ik dit echt heb opgepikt. Maar hoe vaak is AI een onderdeel van, en moet het een onderdeel zijn van, of moet het geen onderdeel zijn van een van de initiatieven waarin je investeert?
Fabrice Grinda: Elk bedrijf waarin we investeren maakt op de een of andere manier gebruik van AI. Wij zijn de early adopters. Ik beschrijf VC’s en oprichters vaak als mensen die in de toekomst leven. Wij vinden dingen uit en bouwen en adopteren die andere mensen in de toekomst zullen adopteren naarmate het gebruikelijker, massamarkt, gemakkelijker te gebruiken en goedkoper wordt. En AI gaat ons leven veranderen op een betekenisvollere manier dan iemand vandaag kan voorzien. Maar het gaat ook langer duren dan iemand kan verwachten. Wat gebeurt er met al deze nieuwe technologieën? Als ze beschikbaar komen, worden ze overhyped. Er ontstaat een soort zeepbel van hoop en opwinding en zo. Mensen verwachten dat alles de komende jaren zal veranderen. Dan stellen ze onvermijdelijk teleur en uiteindelijk transformeren ze onze levens en samenlevingen veel meer dan we hadden verwacht. En dat gold voor alles, van elektriciteit tot de auto tot vliegtuigen tot de radio tot tv, en nu het internet. Ik bedoel, de ideeën van eind jaren negentig, pets.com, Etoys, Webfan, waren allemaal levensvatbaar. Ik bedoel, toen niet. De bedrijfsmodellen bestonden niet. Er waren niet genoeg gebruikers. Er was geen GPS voor bezorging voor Cosmo of wat dan ook. Maar de ideeën waren uiteindelijk goed. Alleen de infrastructuur om ze te ondersteunen was er niet. En 20 jaar later werden ze allemaal levensvatbaar. En nu heb je Chewy binnen pets.com, wat een miljardenbedrijf is. Je hebt Instacart in de kruideniersbranche, enzovoort. AI beleeft waarschijnlijk een vergelijkbaar moment. Durfkapitaalinvesteringen bereikten een piek van ongeveer 200 miljard per kwartaal in het vierde kwartaal van 2021, en dat is nu gedaald naar 60-70 miljard per kwartaal. Het is dus 66% gedaald, eigenlijk 75% van piek tot dal. Maar eigenlijk zijn AI-investeringen volledig geëxplodeerd. En mensen investeerden in AI-bedrijven die ik niet zo overtuigend vind, zoals de meeste van hen co-pilots of niet-gedifferentieerde bedrijven waren. Iedereen steekt van wal, ik bouw een AI-bedrijf en het gebruikt in feite een niet-eigendatamodel of LLM op niet-eigendatadata zonder businessmodel, en ze verhogen het in dezelfde waarderingen en het zal er denk ik toe leiden dat veel van deze bedrijven er niet in slagen om businessmodellen te vinden en er zijn er te veel die dezelfde ideeën najagen en veel van hen zijn eerder functies dan echte bedrijven. En als gevolg daarvan kunnen chat-GPT of OpenAI ze gewoon toevoegen aan wat ze doen en waarschijnlijk automatisch veel van deze bedrijven elimineren. Niet om te zeggen dat er geen verticals en winnaars enzovoort zullen zijn. Dus, specifieke AI-bedrijven waarin we investeren zijn zeldzaam. We investeren alleen in verticale AI-toepassingen, op eigen datasets, in categorieën waar er een bewezen businessmodel is. We zijn dus investeerders in een bedrijf dat NumerAI heet, wat eigenlijk een beursvoorspellingsmodel is waar mensen hun modellen uploaden. Je moet natuurlijk wel een soort wiskundige zijn om mee te kunnen doen. En dan vechten ze het allemaal uit en wordt er geïnvesteerd in de meest succesvolle, waarna een deel van de opbrengst teruggaat naar de mensen die de modellen bouwen. En AI speelt daar duidelijk een grote rol als investeerders in een bedrijf genaamd Photo Room, dat AI gebruikt om de achtergrond van afbeeldingen schoon te maken om de doorverkooppercentages van marktplaatsen te verhogen. Natuurlijk, iets wat ons na aan het hart ligt, het bedrijf, ik denk dat het ongeveer 80 miljoen dollar aan inkomsten heeft en het verplettert. En het is niet alleen de achtergrond verwijderen, het kan ook de beste achtergrond zijn en de doorverkooppercentages verhogen op basis van de categorie en het item dat je verkoopt. Je moet je ook realiseren dat gevestigde bedrijven een behoorlijk groot voordeel hebben of zouden moeten hebben op het gebied van AI, omdat ze alle gegevens hebben. Daarom hebben de beursgenoteerde bedrijven, de Googles en Facebooks en Amazons, door de combinatie van hun datacenters en de gegevens die ze hebben, hun marktkapitalisatie enorm vergroot. Maar het geldt ook voor verticale marktsegmenten. We zijn bijvoorbeeld investeerders in Rebag, een marktplaats voor handtassen. Ze hebben alle gegevens, handtassen transacties. Ze hebben een AI gemaakt die Clair heet. Neem een paar foto’s van je handtas en hij vertelt je het model, het jaar, de staat, of het een hark is of niet. Hij schrijft de titel en de beschrijving op, stelt de prijs in en binnen vijf minuten is hij verkocht. Een veel betere ervaring dan je je kunt voorstellen bij Le Bon Coin, Craigslist of eBay. Specifieke AI-bedrijven hebben we niet in geld geïnvesteerd omdat we de waarderingen te hoog vonden. De benaderingen waren niet gedifferentieerd genoeg. We hebben een paar verticals gedaan, om er een paar te noemen, maar we hebben er nog veel meer gedaan. We hebben er een paar gedaan in defensie, enzovoort. Maar elk bedrijf waarin we investeren gebruikt AI. Iedereen gebruikt AI om de klantenservice te verbeteren. Iedereen gebruikt AI om je verkoopteam te verbeteren. Er is zelfs een bedrijf dat People AI heet. Als je dat implementeert, maak je van je middelmatige gemiddelde verkopers bijna even effectieve verkopers als de beste. Iedereen gebruikt AI om effectiever te coderen en dat is hetzelfde. Al je beste ontwikkelaars worden veel productiever en zelfs je gemiddelde ontwikkelaars worden beter. Het verlaagt de kosten en verhoogt de snelheid waarmee je producten kunt implementeren. En dus zou ik elk bedrijf waarin we investeren omschrijven als bedrijven die AI gebruiken, maar ze zouden zichzelf niet noodzakelijk omschrijven als AI-bedrijven. Als ze een marktplaats voor petrochemicaliën zijn, gebruiken ze AI, maar ze zijn geen AI-bedrijf. Ze zijn echt een marktplaats voor petrochemische producten. En dus is het waarschijnlijk nu dat het ons leven zal transformeren op manieren die we kunnen beginnen te doorgronden zodra het begint door te sijpelen in de grootste componenten van het BBP. Als je nu naar de huidige economie kijkt, is het grootste deel van het BBP de overheid, 30% tot 45% van het BBP, of 57% in Frankrijk, afhankelijk van waar je bent. Dus voordat de overheid begint met het effectief implementeren van AI om de kosten te verlagen en de efficiëntie te verhogen, denk ik dat het nog lang zal duren, al was het maar vanwege het verzet van vakbonden in de publieke sector wier banen bedreigd zouden worden, en grote ondernemingen. Maar ook vandaag heeft AI problemen. Je hebt hallucinaties waarbij het letterlijk onzin verzint. En dus, als ik een verwerker in de gezondheidszorg ben, krijg ik dan een mercer? Gaan ze AI gebruiken om claims te verwerken aan de medische kant? Waarschijnlijk niet op korte termijn, want ze willen niet aangeklaagd worden omdat ze het verkeerd doen. Nu, zal het gebeuren in 10, 15, 20 jaar? En als het gebeurt, zal het dan leiden tot een buitengewone productiviteitsrevolutie? Absoluut. Dus ik denk dat het meer transformerend zal zijn dan mensen verwachten, maar het zal ook veel langer duren dan mensen verwachten, wat voor de meeste technologieën geldt. Maar AI is hier om te zeggen, en alles wat we doen is AI. Nu, zoals ik al zei, al onze startups zijn early adopters, want als. Als we het verpesten, is dat niet erg. Als je een beetje. Als ik je, in plaats van de allerbeste widget te verkopen, een iets andere zou verkopen. Het was verkeerd. Het is oké. Het is niet het einde van de wereld. We zijn niet mission critical.
Minter Dial: Een van de grappige dingen aan dit gesprek is dat je hallucinaties noemde. Dat is de tweede keer dat we het over hallucinaties hebben. Ik heb altijd van het idee gehouden, en in mijn gedachten ben ik geneigd te geloven dat of het nu gaat om psychedelica of AI, we geneigd zijn het aan een hogere standaard te houden dan onszelf. En we citeren graag de tijd, de man die LSD nam en 15 jaar geleden van een gebouw sprong. Oh, kijk eens aan. We zouden geen LSD moeten nemen. Oh, kijk, er is een LLM die hallucineerde. Nou, we moeten het niet gebruiken omdat het niet perfect is. En toch, ik bedoel, in beide gevallen, psychedelica en AI, hebben we geweldige mogelijkheden.
Fabrice Grinda: Oh, zeker. Kijk, het gaat om zelf rijden. Mensen zijn bang voor zelf rijden. Zelfrijdende auto’s werken al beter dan mensen, rijden al beter dan mensen en toch hebben we 99,999% effectiviteit gewonnen met zelfrijdende auto’s, ook al zijn mensen imperfect.
Minter Dial: En ik denk dat 16 miljoen doden per jaar op de weg te wijten zijn aan menselijke fouten.
Fabrice Grinda: Precies. En elk jaar 500 miljoen auto-ongelukken, iets belachelijks. En het zou een fractie daarvan zijn met het niveau van de technologie die we vandaag de dag hebben voor zelf rijden. Het duurt dus lang voordat de cultuur deze dingen accepteert, maar uiteindelijk zal het gebeuren. Het blijft aantonen dat het beter is. Ik ben zo optimistisch over het potentieel van AI en ik zie het hun leven verbeteren of veranderen op manieren die mensen niet noodzakelijk voorzien. We hebben nog geen grote revolutie op het gebied van humanoïde robotica gehad en ik denk dat we op het punt staan om er een te krijgen. Dus hebben we geïnvesteerd in een buitengewoon bedrijf genaamd figure AI figure. En zij maken humanoïde robots met volledige handvaardigheid, handvaardigheid met hun handen, en ze kunnen rondlopen. En ze zijn momenteel actief in een productielijn in de BMW-fabriek in Duitsland. En nogmaals, ze doen repetitieve taken zoals het verplaatsen van iets van daar naar daar en het plaatsen ervan, wat eerlijk gezegd geen werk is dat een mens zou moeten doen. En de ambitie is om mensen te vervangen in de laatste fase van het picken en inpakken van magazijnen voor bijvoorbeeld Amazon. Nogmaals, artikelen in dozen stoppen, de doos naar een Fedex of Amazon bestelwagen dragen, geen werk dat bijzonder geschikt is voor mensen. En de vooruitgang die we daar zien, in termen van elke evolutie van de robot, in termen van efficiëntie, vermogen om te leren, verbeteren, enzovoort, is zodanig dat ik het echt een punt zie worden waarop we over tien jaar, vanuit het niets, miljarden mensachtige robots zullen hebben rondlopen. En dat wordt mogelijk gemaakt door AI. Als AI niet zo goed was in termen van spraak, herkenning, reactie, begrip van de wereld waarin we ons bevinden, dan zou het eigenlijk… Dat zou niet werken. Het is dus zowel een software- als een hardwareprobleem. Met het hardwareprobleem valt niet te spotten, maar het is alleen mogelijk omdat AI zo goed is geworden.
Minter Dial: U zei aan het begin dat u hebt geïnvesteerd in, ik geloof dat u zei, 1100 startups, en ik kan me voorstellen dat de meeste daarvan bij ons of in Noord-Amerika zijn gevestigd. We hadden het over robotica. U noemde net BMW in Duitsland. Als ik aan robotica zou denken, zou ik zeker denken dat Japan op dat gebied voorop loopt. Ik vroeg me af of u daarop zou kunnen reageren en in welke mate of hoeveel van uw investeringen eigenlijk meer buiten de VS zijn, of in ieder geval meer wereldwijd?
Fabrice Grinda: Dus 50% van onze investeringen zijn in de VS, 50% van de rest van de wereld. Van de rest van de wereld is ongeveer 25% West-Europa en Scandinavië, 10% Brazilië en India en 15% van de rest van de wereld.
Minter Dial: Is dat trouwens de bedoeling?
Fabrice Grinda: Nee, het is volledig bottoms-up. We zien deals, we hebben dealstromen, ze komen wereldwijd binnen en we investeren in de deals die ons bevallen. Nu, de enige dingen die met opzet of opzettelijk worden vermeden zijn Rusland, China en in mindere mate Turkije, omdat de politieke beslissingen die zij hebben genomen leiden tot macro-economische gevolgen en micro-economische gevolgen op startup-niveau, die het veel moeilijker maken om te zien of het wel of niet is begonnen, of een bedrijf waarin je kunt investeren dat buitengewoon succesvol zou kunnen zijn, anders zou kunnen falen om redenen buiten zijn eigen schuld. Ik was dus duidelijk een vroege investeerder in Alibaba. Dat ging heel goed. Ik stopte met investeren in China nadat Jack Ma was verdwenen. En ik ben een grote investeerder in Ant Financial, het betalingsbedrijf. Maar zij zouden een beursgang van $250 of $300 miljard maken en dat is nooit gebeurd. En wie weet wanneer, als het al ooit naar de beurs gaat, en hoe Xi Jinping er op een bepaalde dag over denkt? Hetzelfde. Tot 2014 waren we grote investeerders in Rusland. Toen Rusland de Krim binnenviel, trokken alle Amerikaanse durfkapitalisten die Russische bedrijven financierden zich terug. En dus werden al onze unicorn startups in het land voor een appel en een ei overgenomen door oligarchen en verdampte de hele categorie. En hetzelfde in Turkije. Na Erdogan zijn de westerse investeerders, die meestal in het westen zitten en die de bedrijven aan het opschalen waren, gevlucht en bang geworden, en dat heeft veel van die bedrijven de das omgedaan. We zijn dus veel voorzichtiger geworden. Maar verder, nee, het is volledig bottoms up. En wat interessant is, er is een totale democratisering van startups. In 1998 moest je in Silicon Valley zijn omdat je computerwetenschappers van Stanford nodig had. Dat was de enige plek waar je de vaardigheden had, je had de VC’s uit de vallei nodig. Dat was de enige plek waar er durfkapitalisten waren. En toen je een startup bouwde, bouwde je je eigen datacenters en computers en alles. Toen kwam de open-source revolutie, dus MySQL en PHP, wat alles goedkoper maakte. Toen kwam de AWS-revolutie, waarbij je alles in de cloud plaatste, waardoor alles nog goedkoper werd. Toen kwam de low-code, no-code revolutie. Nu met de AI-revolutie hoef je niet eens meer een computerwetenschapper te zijn, je kunt iets bouwen, dus het is goedkoper en makkelijker om iets te bouwen dan het ooit is geweest. En dus zien we ineens niet-traditionele. Het leidde eerst tot de explosie van secundaire ecosystemen. Je ziet Parijs en Londen en Berlijn en New York en La, enzovoort, niet alleen San Francisco. En dan begin je nu een explosie te zien, niet alleen in andere steden of landen zoals Indonesië en Vietnam en India, enzovoort, maar je ziet het ook in de secundaire en tertiaire steden, zowel in de kernecosystemen als elders, omdat je niet langer een computerwetenschapper van Stanford hoeft te zijn, je zou een kunstgeschiedenisstudent kunnen zijn, en je hebt een visie voor iets, en je hoeft niet langer een nerdy vriend te vinden die voor je codeert, je zou het redelijk eenvoudig gecodeerd kunnen krijgen.
Minter Dial: Je schreef in een van je artikelen, timing is alles, over hoe AI helpt om startups te democratiseren. Dat was iets waar ik het over wilde hebben, maar ik vraag me af, je noemde net kunstgeschiedenis of iets dergelijks. In hoeverre denk je dat vrije kunsten een levensvatbare studierichting is? Is dat iets wat je je twee kinderen zou aanraden om te doen of juist niet?
Fabrice Grinda: Ik heb altijd gedacht dat het doel van een universitaire opleiding in de VS, liberal arts of niet, eigenlijk intellectuele nieuwsgierigheid is. Streef je passies en interesses na, maar ik zou me niet specialiseren. Toch? Toen ik ging studeren, studeerde ik, noem maar op. Ik studeerde Peloponnesische oorlog en het Romeinse Rijk en multivariabele calculus en elektrotechniek en moleculaire biologie. En ik heb economie gestudeerd om uit te leggen hoe de wereld in elkaar zat. Niets van dat alles gebruik ik vandaag effectief, het niveau van wiskunde dat ik gebruik is eerder het niveau van wiskunde dat ik bereikte. Ik heb, denk ik, in 20 jaar geen regressie uitgevoerd.
Minter Dial: Waar is je HP-calculator?
Fabrice Grinda: Daar ben ik dus niet zo zeker van. Dat gezegd hebbende, zou ik iedereen aanmoedigen om een programma te leren? Absoluut. Zou ik iedereen aanmoedigen om basiskennis te hebben van boekhouden, financiën en economie, om te begrijpen hoe de wereld werkt? Absoluut. Maar zou ik me specialiseren in wat dan ook, kunstgeschiedenis? Nee, maar wel in het kennen en begrijpen van de geschiedenis, denk ik. Interessant. Ja. Sommige van de interessantste mensen die ik ken, en de meest succesvolle eigenlijk, hebben filosofie gestudeerd en Reid Hoffman bij LinkedIn of Peter Thiel hebben allebei filosofie gestudeerd. En dus streef ik mijn nieuwsgierigheid na en doe ik er dingen bij die praktisch zijn. Dus ik zou zeker niet afstuderen in kunstgeschiedenis, ik zou zeker niet afstuderen in diversiteitsstudies of wat dan ook. Dus ja, informatica en economie zijn waarschijnlijk de twee categorieën waar ik naar zou neigen. Maar weet je, het mooie van een major in de VS is dat je vier vakken per semester moet volgen en je hebt vier jaar en twee semesters per jaar, dus dat zijn er acht per jaar. We hebben het dus over 32 vakken. En je core major is geloof ik acht of twaalf gevorderden. Dus je hebt ongeveer 20 lessen. Je hoeft je trouwens niet te beperken tot vier semestercursussen. Het is dezelfde prijs of je er nu vier neemt of zes of acht. Waarschijnlijk moet je iets minder drinken als je een semester wilt volgen. Maar het ligt binnen je bereik en je mogelijkheden om alles te bestuderen. Dus ik zou het wel weten. Ik zou zeker programmeren studeren. Ik zou zeker economie studeren en geschiedenis, filosofie. Al deze dingen vind ik leuk en voegen ook waarde toe aan techniek.
Minter Dial: Dus je onderschrijft in principe het Amerikaanse onderwijs op universitair niveau, zoals ik het begrijp.
Fabrice Grinda: Ja. Maar er zijn veel majors die volgens mij de verkeerde kant op gaan. Toch? Zoals. Ik zou dus zeker geen kunstgeschiedenis gaan studeren, want die is er wel. Ik weet niet hoeveel kunstcuratoren van de Met functies zijn per jaar, maar niet erg veel. Toch? Dus ik zou zeker geen muziek studeren. Dat zou ik wel doen. Ik bedoel, op dezelfde manier als ik iemand niet zou willen pushen om professioneel atleet te worden. Dat zou ik niet doen. Ook al zijn we een familie van racketfanaten, toch zou ik niet willen dat mijn zoon een professionele tennis- of paddelspeler zou worden omdat het leidt tot een monotoon leven waarin je hele leven, van je vijfde tot je 35ste, wordt gedicteerd door één ding. En dus offer je alles op op een altaar van iets dat goed is, denk ik. Ik weet het niet. Ik vind het gewoon intellectueel interessant. Is het leuk, is het fysiek uitdagend? En kun je extreem succesvol zijn? Veel. Kijk, hoeveel succesvolle. Hoeveel mensen leven van tennis? Top 50, misschien. Maar hoeveel mensen verdienen hun brood met zakendoen? Miljarden of miljoenen of honderden miljoenen. Maar belangrijker nog, ik denk dat het leven gewoon oninteressant is. Je doet dag in dag uit hetzelfde. Ik waardeer nieuwsgierigheid, maar dat hangt af van je interesses.
Minter Dial: Dat snap ik. Oké, laten we Fabrice afmaken. Als we het over Fabrice AI hebben, wil ik graag de context schetsen die me echt opviel, namelijk dat ik geloof dat de toekomst van AI in het bedrijfsleven zal gaan over het creëren van eigen AI, eigen datasets, eigen leeralgoritmen, misschien bovenop bestaande LLM’s, in ieder geval in het begin, maar dat is wat ik voel, en ik heb het gevoel dat de meeste bedrijven nog niet zover zijn. Fabrice AI lijkt me precies in die geest voor Fabrice Grinda Institute of Fabrice Inc. Vertel ons eens over het idee en wat je hebt geleerd om Fabrice AI te creëren.
Fabrice Grinda: Dus de reden waarom ik besloot om stoffen te bouwen, AI, begrijpende dat de use cases zeer beperkt zijn, het is echt intellectuele nieuwsgierigheid. Het is net als toen deze bedrijven me probeerden te overtuigen en me vertelden dat ze deze buitengewone AI bouwen op basis van eersteklas datamodellen. Hoe moeilijk is dat? Hoe moeilijk is het om te bouwen? Hoe repliceerbaar is het? Hoeveel magie zit er in de implementatie van AI? Al die mensen die deze copilots bouwen, is het gewoon, ik haal de gegevens op, ik pomp ze in de OpenAI API en dan zijn we klaar. Het is een paar uur werk. Waar is de nuance van het kwam uit intellectuele nieuwsgierigheid, ervan uitgaande dat heel weinig mensen het zouden gebruiken, want aan het eind van de dag ben ik opzettelijk de gegevens aan het beperken. Om je punt te maken: ik denk dat de toekomst van AI in de meeste bedrijven ligt in het beperken ervan, of in ieder geval in het focussen op je eigen gegevens om gedifferentieerde antwoorden te creëren. Fabrice AI is een digitale representatie van mij, gebaseerd op de inhoud die ik heb geüpload. En ik praat, en alleen dat. Het staat dus niet open voor het internet. Dus als ik de vraag niet heb beantwoord, zal het gewoon zeggen dat het het niet weet. Het is niet open voor Google en Wikipedia of chat GPT in het algemeen, want dat was niet het doel. Het doel is om mij te repliceren. Nu, de reden waarom het zo interessant is voor mij is dat ik dagelijks veel inkomende vragen krijg die repetitief zijn. Oprichters vragen me altijd hetzelfde. Hoe kom ik op een idee? Hoe valideer ik mijn bedrijfsidee? Hoe schrijf ik een deck? Hoe benader ik durfkapitalisten? Hoe benader ik VC’s? Wanneer moet ik VC’s benaderen?
Minter Dial: Wat zijn de grootste fouten die ze maken?
Fabrice Grinda: Wat zijn de grootste fouten die oprichters maken? Hoe vind je product market fit als je op een marktplaats zit? Hoe bouw je liquiditeit op in een marktplaats? Of wat zijn de grootste fouten die oprichters van een marktplaats maken? Wat zijn de huidige seed- en seriewaarderingen en tractiemetingen? Ik bedoel, ik krijg keer op keer dezelfde vragen en ik heb op de meeste van deze vragen tot op zekere hoogte antwoorden geschreven en ik heb ze met mijn stem beantwoord. Dus ik heb zoiets van, oké, het zal enigszins nuttig zijn voor oprichters. En mijn blog is echt een combinatie van schrijven over dingen die me interesseren en ook antwoorden geven op alle dingen die ik zou willen weten. Toen ik begon, was ik 23 dat ik nu weet. Het is dus een beetje mijn kennis delen en mensen naar een opslagplaats van gegevens sturen zodat ik mezelf niet elke dag hoef te herhalen. Heel eerlijk. Dat was eigenlijk de basis. Dus het begon ongeveer een jaar geleden en alles wat ik toen deed was in principe al mijn, ik heb ongeveer 1000 blog posts op de blog uploaden en die inhoud uploaden naar de API voor OpenAI. De prijs van GPT 3.5 was ongeveer een dollar per query en GPT-3 was ongeveer een penny. Dus zette ik het in GPT-3 en de resultaten waren verschrikkelijk. Het enige wat ik in het begin deed, en dat was gewoon de gegevens naar binnen leiden en niet eens een interface bouwen waarmee mensen vragen kunnen stellen, want daarvoor moet ik een zoekopdracht maken of een zoekmachine gebruiken en de gegevens extraheren en ze dan in realtime naar binnen leiden. En de resultaten waren verschrikkelijk. En wat ik ook deed, niets werkte. En nu realiseerde ik me dat er twee problemen waren. Het eerste probleem was de gegevensinvoer, want veel van de kennis die ik op mijn blog deel, is eigenlijk niet in tekstvorm, maar zit in de PowerPoints, video-interviews, podcasts, audio-interviews en al die dingen die worden getranscribeerd. Dus eerst een enorme transcriptie-oefening om alle video’s, audio en PowerPoints te transcriberen. Ik gebruik Azure OCR om de tekst uit de PDF’s te halen en om te zetten in tekst om het te uploaden. Daarna moest ik het opnemen. Maar het ging eigenlijk heel goed. Het duurde lang. Het deed het echt goed. Ik heb de stamboom geüpload tot het punt waarop ik in een van de PDF’s over de familie in het Frans heb gepost. En zo kun je in het Chinees een vraag stellen als, wie is deze persoon in onze familiegeschiedenis? En het antwoord komt gewoon uit het lezen van de stamboom, het staat nergens in de tekst, dus het is eigenlijk heel goed geworden. Maar dat is iteratie 500 die alle video’s en audio heeft geconverteerd, maar toen was het niet duidelijk wie de spreker was. En dus zou het toewijzen. Dus als ik iemand interviewde, zou het vaak het antwoord van de andere spreker aan mij toeschrijven, wat natuurlijk helemaal verkeerd is. En dus moest ik bepalen wie de spreker was. En ik gebruik GPT om dat allemaal te doen.
Minter Dial: Maar er is veel handmatige tussenkomst.
Fabrice Grinda: Oh mijn God. De hoeveelheid. Dus ik zal het werk in twee emmers verdelen. De ene is het opschonen en invoeren van gegevens, ook al gebruik ik veel AI. Dus ik neem een YouTube-video of mp3-bestand en upload het in een van de vele programma’s. Er is otter AI, een van de vele programma’s die ik gebruik. Er is otter AI, er is GPD zelf, enzovoort. En ik vergeleek ze allemaal om te zien welke ik het beste vond. En dat antwoord veranderde na verloop van tijd. Dus welke vind ik ook het beste. Toen realiseerde ik me dat de transcripties verschrikkelijk waren, wat betekent dat Fabrice, mijn naam soms Febreze zou zijn, en het zou zijn als CAC, het zou niet begrijpen wat het was. Maar ik wilde niet gaan. Ik bedoel, een podcast van één of twee uur is ongeveer, ik weet het niet, 20, 30, 40, 50.000 woorden. Het was net als boeken bewerken. Dus besloot ik, weet je wat? Ik ga het niet bewerken. Het enige wat ik doe is een script schrijven waarin ik ervoor zorg dat het weet dat spreker één persoon x is en spreker twee persoon y, en er is meer dan dat. En dan wordt het op de juiste manier getagd. Oké. Dus toen heb ik alle audio, PowerPoint, PDF en video gescheiden en geüpload. Maar toen werd alles geüpload op de datum van de upload, in tegenstelling tot de datum waarop het oorspronkelijk was opgenomen. Dus toen moest ik het opnieuw uploaden, wijzend naar de datums. Dus, ik begrijp de context door de tijd heen, zoals het toekennen van een hoger gewicht aan recentere inhoud dan aan oudere inhoud.
Minter Dial: Dus je geeft op de een of andere manier een weging aan alle inhoud?
Fabrice Grinda: Ja. Recentere inhoud weegt zwaarder dan oudere inhoud en bepaalde inhoud weegt zwaarder dan andere. En ze krijgen nog steeds de meeste antwoorden verkeerd, zelfs toen ik GPT 3.5 gebruikte. Dus toen dacht ik, misschien kan ik Chat GPT gebruiken als een app store waar je gratis een app kunt bouwen en betaalde abonnees van OpenAI Chat-GPT toegang hebben tot de app store. Op deze manier hoefde ik me niet bezig te houden met al het andere en ik zal het hebben over wat al het andere is, want al het andere is eigenlijk vrij complex en de resultaten waren beter, maar nog steeds niet erg goed. En de beperkingen waren dat ik het niet in mijn blog kon integreren en dat je een paginaschrijver van Chat GPT moet zijn omdat het in de GPT-winkel leeft en de resultaten waren weliswaar beter, maar nog steeds een beetje slecht. Dus toen dacht ik, misschien is het wel goed als ik de gegevens doorvoer. Dus, ik heb deze database gemaakt, dus ik heb deze index gemaakt van alle inhoud die nu mooi opgemaakt is, mooi gedateerd en er is de OCR, alles is in tekst, alles is geweldig. Misschien zijn het de problemen aan mijn kant als ik de query intyp en de gegevens verstuur. Het blijkt dat dat waar was. Eerst deed ik ok wat voor soort zoekopdracht? Als ik iets intyp, omdat de database in onze database staat. Je stuurt de gegevens naar OpenAI om een antwoord te geven, maar de zoekopdrachten komen van jou. Ik deed eerst een vectorzoekopdracht op een lijnindex en dat werkte niet. Toen gebruikte ik Mongo DB en dat werkte beter. Minter Dial: Kevin Ryan!
Fabrice Grinda: Ja Kevin Ryan opstarten dan hebben we een samenvatting boom index, ik bedoel net gehouden. Toen heb ik een knowledge graph index gemaakt, toen heb ik verschillende LLM’s geprobeerd en ik heb Gemini geprobeerd, toen heb ik line chain documents op Pinecone gedaan. Noem maar op en ik heb het waarschijnlijk geprobeerd. En wat uiteindelijk werkte was eerlijk gezegd toen ze eindelijk GPT 40 of model 4.0 en GPT uitbrachten en een product genaamd GPT Assistance waarmee je effectiever verbinding kunt maken via de API met behulp van een vector database om de prompts te verfijnen, kreeg ik eindelijk de resultaten maar dat is zo’n 500 uur werk later en dit is iets wat ik ‘s avonds doe voor de lol trouwens dit is niet mijn dagtaak, dit is zoiets als oh ik heb een weekend of 3 uur over. Laten we dit blijven herhalen tot ik het punt heb bereikt waarop ik tevreden ben en dat is in juli van dit jaar, ik heb nog steeds dingen te repareren en foute antwoorden, enzovoort. Ik besloot toen, nu ben ik tevreden met de resultaten. Laten we een UX UI gaan bouwen die lijkt op chat GPT en dat zowel op mobiel als op het web. Dus dat kostte een beetje tijd. En toen besloot ik, oké, ik wil dezelfde mogelijkheid hebben voor mensen om een vraag te stellen met hun stem en dan het antwoord in tekst te krijgen. Dus toen moest ik een product voor transcriptie van spraak naar tekst maken. Dus probeerde ik twee benaderingen, eigenlijk is er een spraak-naar-tekst API aangeboden door OpenAI genaamd Whisper. Het zit zo, ik bel de API, ik stuur de tekst, ik stuur het daarheen, zij transcriberen het, zij sturen het antwoord terug, ik stuur het dan naar mijn database, die vervolgens de gegevens naar GP assistants stuurt om de resultaten te krijgen. Ik was niet blij met de latentie. Uiteindelijk heb ik besloten om dit deel niet fluisterend te versturen, ik doe het hier op de server, maar met exact dezelfde UX UI als GPT, daarom heb ik een start opname en stop opname. Het is niet zoals bij WhatsApp waar je de vinger weghaalt en het stopt met rapporteren en ja, loslaten en het werkt nu schokkend goed. Nogmaals, het wordt meer gebruikt dan ik had verwacht. Het krijgt evenveel verkeer als de rest van mijn site met echt interessante vragen. En mensen stelden zelfs heel specifieke vragen, zoals wat vind je hiervan? En deze benadering is verticaal en de antwoorden zijn genuanceerder en interessanter dan ik verwacht. Ik denk dat ik in een van mijn aankomende blogposts een overzicht ga geven van wat de top, de meest interessante vragen en antwoorden zijn die ik heb gezien, gewoon omdat het indrukwekkender is dan mogelijk nu, mensen stelden ook veel persoonlijke vragen, waar de AI geen antwoord op heeft. Dus, wat ik momenteel doe, maar het is veel werk, handmatig werk, dat ik de enige persoon ben die het kan doen. Voor mijn 50e verjaardag hebben mensen een prachtige video hommage gemaakt. Ik ben de video aan het omzetten in tekst en aan het uploaden. En het is zowel in het Frans als in het Engels, maar het maakt niet uit, je kunt het uploaden en het zal automatisch vertaald worden en ik zal het uploaden zodat mensen kunnen begrijpen wat mijn vrienden over me denken, wie mijn vrienden zijn. Want als je nu vraagt wie mijn vrienden zijn, geeft het eigenlijk antwoorden die helemaal verkeerd zijn. Omdat het gebaseerd is op posts waar ik foto’s heb gemaakt met vrienden van 30 jaar geleden of 20 jaar geleden. En het probleem is natuurlijk dat er voor elke persoon die praat geen naam staat. Ik moet dus eigenlijk alle teksten doornemen en voor elke persoon de naam, de volledige naam en de relatie tot mij toevoegen. Daar ben ik op dit moment dus mee bezig. Het gaat langzaam. Dus dat is het volgende dat ik ga uploaden en daarna ga ik een Fabrice AI uploaden. Ik probeer een product genaamd HeyGen en ik scan mijn gezicht en stem om te proberen een interactieve versie van mij te maken. Ik heb vele andere geprobeerd. Ja, de Avatar. Dus je kunt echt een gesprek voeren met een digitale versie van mij? Waarschijnlijk wel. Ik heb vier of vijf van deze producten geprobeerd. Ze zijn allemaal erg duur, zo’n 10.000 per maand of per jaar, enzovoort. De reden waarom ik voor HeyGen kies is omdat het zo’n, ik weet het niet, x dollar, tien voor 30 is. Ik weet de prijs niet meer, maar niet veel voor veel minuten interactie. Ik vermoed niet dat er zoveel gebruik van zal worden gemaakt. En dus zijn het variabele kosten, geen setupkosten, geen minima. Het is ongeveer 20 of 30 dollar per maand. En het is haalbaar voor iemand die het voor de lol doet zonder een echt businessmodel aan de achterkant. En het wordt veel coderen, maar ik denk dat het leuk wordt. Nogmaals, de les die ik geleerd heb is dat ik waarschijnlijk kan wachten op GPT-5 of GPT-6 en waarschijnlijk alles gratis kan laten om mezelf te digitaliseren en Hadron niet te gebruiken. Maar weet je wat? Het punt is niet om het makkelijk te maken. Het is om te zien wat er breed is, wie er breed is, wat interessant is. Maar het heeft me zeker waardering gegeven voor mensen die AI-modellen bouwen en dat het veel moeilijker is om dingen goed te krijgen dan ik had verwacht.
Minter Dial: Nou, ik bedoel, ik vind het geweldig dat je dit doet. Ik bedoel, het feit is dat je aan het experimenteren bent, je speelt ermee, je bent hard aan het werk, je gaat echt tot in de moeren en bouten en al dit opschonen van de database, het taggen en alles. Het lijkt een monumentaal werk. Ik vraag me af in hoeverre je nu zou zeggen dat je database gestructureerd is of zou je het nog steeds ongestructureerd noemen?
Fabrice Grinda: Oh, nee, het is volledig gestructureerd. Nou, het interessante is dat ik het niet hoefde te taggen. Dus het is ongestructureerd in de zin dat het niet veel getagd is. Er is misschien een categorie prioriteiten. Oh, ja, maar nu zijn de gesprekken veel gestructureerder dan ooit, en het is ook makkelijker dan ooit om te structureren, want nu, wanneer ik een van deze doe, laat ik het automatisch transcriberen. Ik voeg de transcriptie toe aan de blogpost. Dus, wanneer ik upload, dus elke nieuwe blogpost die ik upload wordt nu automatisch vertaald, ten eerste, en geüpload alle. En ik denk dat ik 26 talen of wat dan ook heb gekozen, de top 26 van 30 talen in de wereld. Dus het is automatisch AI vertaald in alle talen, ik upload alle vertalingen en ik doe alles. Als ik een video-interview of podcast doe, voeg ik de transcriptie toe in alle talen en upload het. En het wordt altijd automatisch toegevoegd aan de Fabrice AI repository. Dus het is veel makkelijker dan het ooit is geweest. En trouwens, zoals ik al zei, ik controleer het niet, dus zelfs die transcripties zijn niet perfect. Ik zorg er alleen voor dat de antwoorden die ik krijg goed zijn door twee of drie QA vragen te stellen. En voor het grootste deel werkt het echt.
Minter Dial: Nou. Ik wil graag een andere vriend van me aan het woord laten die een bedrijf heeft opgezet dat Flowsend.AI heet. Dat is vooral handig voor podcasters omdat het echt helpt bij het identificeren van sprekers. Het is ook beschikbaar in meerdere talen en het biedt een heleboel relevante content om te helpen bij het verspreiden, socialiseren, van alle content die eruit voortkomt. Hoe dan ook, dat is mijn identiteit.
Fabrice Grinda: Dat is echt cool. Ik zal ermee spelen. Kijk, bijvoorbeeld, wanneer je dit post, zal ik het opnieuw posten op mijn blog, en we moeten zeker 26 transcripties hebben en de kenmerken geïdentificeerd, enzovoort, enzovoort.
Minter Dial: Dus, ik ben gewoon. Voor mensen die niet bekend zijn met jou en je werk, ik heb het gedaan en ik vond het erg leuk om ermee te spelen. Ik heb me specifiek afgevraagd wat het doel van FJ Lab is. En van daaruit zei ik, wat is het doel voor jou? Ik praatte gewoon tegen de bot. Ik dacht niet echt aan Fabrice. En toen kwam ineens het antwoord: mijn doel is om de wereldproblemen in de 21e eeuw op te lossen, met de nadruk op gelijke kansen, klimaatverandering en de mentale en fysieke welzijnscrisis door middel van technologie, met name marktplaats- en netwerkbedrijven. Dus dat is wat je bot zei.
Fabrice Grinda: En ik neem aan dat dat ook zo is. Voor mij. Precies. Ik ben het eens met Fabrice, het individu, en dat is goed.
Minter Dial: Hé, het was een feitencontrole. Oké, luister, Fabrice, super. Heel erg bedankt voor het terugkomen. Geweldig om met je te riffen. Ik krijg echt een kick als ik naar je luister. Hoe kunnen mensen je volgen? Ze zien natuurlijk je blog. Naar welke andere links wil je ze sturen?
Fabrice Grinda: Bloggen is waarschijnlijk het makkelijkst. Je kunt me ook volgen op LinkedIn, @FabriceGrinda, en op Instagram als je foto’s wilt zien van mijn kinderen, eigenlijk het enige wat ik post, of van mijn hond, altijd. Maar ja, mijn blog is echt de beste manier om me te volgen.
Minter Dial: Juist? Hé, luister, Fabrice, heel erg bedankt.
Fabrice Grinda: Jij ook.
