Ik besloot mijn leven radicaal te vereenvoudigen en mijn kosten te delen door 10!

Ik heb net mijn huis in Bedford, mijn appartement in New York en mijn McLaren verkocht. Ik gaf 75% van mijn niet-financiële materiële bezittingen aan liefdadigheid en het grootste deel van de rest aan mijn vrienden en familie.

Twee jaar geleden schreef ik hoe ik mijn maandelijkse uitgaven tijdelijk door vier had gedeeld nadat ik uit mijn waanzinnige Park Avenue penthouse en mijn huis in Sands Point was gezet(The Big Downgrade). Het huis in Bedford bleek duurder in gebruik dan mijn huis in Sands Point (een verwarmd binnenzwembad verbruikt veel propaan – go figure 🙂 en daarom waren mijn maandelijkse uitgaven slechts duurzaam door twee gedeeld.

Deze daling kwam vooral door mijn nomadische levensstijl. Omdat ik meer dan 6 maanden per jaar buiten de VS reisde voor OLX, vooral naar Argentinië, Brazilië en India, koos ik ervoor om geen appartement in de stad te nemen en in hotels in New York City te verblijven. Omdat ik mijn weekenden in Bedford doorbracht, was ik uiteindelijk gemiddeld maar 6 dagen per maand in de stad. Aangezien je alleen betaalt voor de nachten die je in de hotels verblijft, leidde dit tot een enorme verlaging van mijn maandelijkse uitgaven, gezien het schandalige appartement dat ik daarvoor had.

Hoewel het betekende dat ik afzag van mijn traditionele salons, witte feestjes, liefdadigheidsevenementen en pokergames, dacht ik dat ik voor de verandering zou deelnemen aan evenementen van anderen. Tijdens dit proces heb ik een grote verscheidenheid aan hotels in de stad uitgeprobeerd en ben ik geëindigd met niet voor de hand liggende favorieten. Ik heb het geprobeerd:

• Mode 26
• Morgans
• Evenement
• Trump Soho
• De Setai
• Hotel Crosby
• Hotel Portinari
• De Greenwich
• De standaard
• De Parel
• W Tijdplein
• W Union Square
• Hotel op Rivington
• De Surrey

De meeste hotels waar mensen van houden bleken teleurstellend. Het Greenwich had verreweg de beste spa en ik kwam er steeds beroemdheden als Ryan Gosling tegen, maar de kamer was ondermaats en lawaaierig (vooral door lawaai van de gang). De meeste hotels hadden zelfs teleurstellende kamers. Het Crosby Street Hotel is geweldig, maar geen van de kamers onder de $1,000 / nacht heeft een bad en ik ben dol op baden 🙂

Uiteindelijk werd The Mercer Hotel mijn favoriete hotel. Ik hou van de locatie en het gemak: 2 haltes van het OLX-kantoor op de B of D. De kamers zijn groot en hebben grote badkuipen. De service is ongeëvenaard. Ik hou vooral van de kleine attenties: elke keer onthouden wie je bent, je gratis champagne geven en je niet vragen om iets te ondertekenen voor roomservice of alles wat je ze vraagt om voor je te halen.

Ik heb geprobeerd om vooraf 100 kamernachten in een paar hotels te betalen om een betere deal te krijgen en mogelijk gegarandeerd elke nacht dezelfde kamer te hebben, maar de hotels in New York zitten zo vol dat geen van hen mijn aanbod accepteerde (zelfs toen ik mijn aanbod verhoogde naar 200 nachten werd het afgewezen!) Ik begon de Mercer te gebruiken als mijn plaats om heen te gaan en veranderde bij elk verblijf van kamer.

Ik koos het Trump Soho als mijn reservehotel toen het Mercer vol was. Ze waren net geopend en het was redelijk gebruikelijk om fantastische kamers te krijgen voor $300 per nacht (altijd onder $500), bovendien kreeg ik vaak een upgrade. De Trump Soho is iets minder goed gelegen en voelde iets minder huiselijk aan, maar was desondanks geweldig. Het is modern en smaakvol in tegenstelling tot het kitscherige Trump Hotel op Columbus Circle.

Ik vond het eigenlijk wel leuk om in de Mercer te “wonen”, maar na 20 maanden begon het leven uit mijn kleine handbagagekoffertje me te vervelen.

Het leidde ook tot ongemakkelijke datinggesprekken:

Date: “Hmmmmm… Elke keer als ik je zie zitten we in een andere hotelkamer. Je vrouw en kinderen zijn vast thuis!”

Ik: “Nee, nee, geloof me, ik woon echt in dit hotel, ik moet alleen elke week van kamer veranderen omdat ze het niet permanent voor me reserveren!”

Eerder dit jaar besloot ik dat het tijd was voor een appartement in de stad. Ik ben dol op Union Square en Madison Square Park en ik had er al naar verlangd om in One Madison Square Park te wonen sinds ik het gebouw in de jaren 2000 had zien verrijzen. Ik hou van eigentijdse architectuur en dit gebouw viel precies op mijn plek. Hoewel het gebouw nog lang niet af was, waren er een paar eenheden beschikbaar voor verhuur en ik verhuisde op 1 maart van dit jaar naar een prachtig volledig gemeubileerd appartement met 1 slaapkamer.

Hoewel het niet zo luxueus was als mijn vorige appartement, diende het zijn doel goed en kon ik er intieme diners met mijn beste vrienden organiseren en af en toe een potje pokeren of een avondje Kolonisten van Catan. Uiteindelijk passen die evenementen beter bij mijn persoonlijkheid dan de overdreven feestjes die ik in mijn vorige appartement gaf.

Tegelijkertijd kocht ik in een moment van zwakte een McLaren MP4-12C.

Ik heb altijd van snelle auto’s en snelheid gehouden. Ik had in karts, Formule 3’s, duinbuggy’s in de Baja en vele andere auto’s geracet. Ik verlangde ernaar om opnieuw de ervaring op te doen dat ik op de limiet zat en als ik nog sneller ging, zou ik de controle verliezen. Toen ik een proefrit maakte met de McLaren, realiseerde ik me dat dit de auto voor mij was. Ik paste er niet alleen in, wat uitzonderlijk is omdat ik te lang ben voor de meeste sportauto’s, maar ik voelde me ook op een ongekende manier verbonden met de auto en de weg. Het geeft je gewoon een veilig gevoel en controle, ik wist dat ik met deze auto sneller kon rijden dan met welke andere auto dan ook.

Natuurlijk koos ik hem in de officiële McLaren-kleur: McLaren Orange. Hoewel de kleur misschien opzichtig lijkt en een weerspiegeling van mijn natuurlijke onbescheiden persoonlijkheid, is het eigenlijk de conservatieve keuze – vergelijkbaar met het hebben van een rode Ferrari of zilveren Mercedes.

Met deze veranderingen was mijn verbranding weer terug op het niveau van 2 jaar geleden, voordat ik The Big Downgrade schreef. Ik streefde niet naar een bepaalde verbrandingssnelheid, maar het is belangrijk om geld uit te geven om de juiste redenen. Ik huurde het Bedford huis om me uit te leven in mijn tienerachtige anti-intellectuele bezigheden: Frisbee met de hondjes, paintball, RC autoracen, padel, tennis, go kart racen, videospelletjes, tafeltennis, tafelvoetbal, air hockey en films kijken. Het was bedoeld als een oase van ontspanning, een eiland van rust in de stedelijke jungle van New York. Maar toen veel van mijn vrienden schokkend genoeg weekendlevens bleken te hebben waar ik niet bij hoorde, leken de wekelijkse zaterdagse feestjes niet meer op wat ik me ervan had voorgesteld en werden het meer “normale” feestjes.

Die feestjes waren leuk en vertegenwoordigden slechts een klein percentage van mijn leven, maar ze illustreerden hoe ver ik was afgedwaald van mijn oorspronkelijke missie. Het werd nog duidelijker door de videoclip die bij mij thuis werd opgenomen, met al mijn speelgoed, waarin deze manier van leven werd omarmd en geparodieerd.

De tijd was gekomen om te veranderen. Zoals ik vaak doe op cruciale momenten in mijn leven, schreef ik mezelf aan de vooravond van mijn verjaardag een lange introspectieve e-mail waarin ik mijn professionele dromen en verlangens uiteenzette ten opzichte van waar ik stond in het leven. Het is een benadering die mij goed van pas is gekomen en die ik anderen van harte aanbeveel(De kracht van introspectie en onthechte analyse).

Het drong tot me door dat ik diep van binnen echt aan een nieuw avontuur wilde beginnen. Zeer weinig succesvolle ondernemers hebben de moed om opnieuw te beginnen. We zetten misschien niet langer onze persoonlijke broodwinning op het spel, maar door opnieuw te beginnen zetten we wel onze zuurverdiende reputatie op het spel. Erger nog, we laten zeer krachtige platforms in de steek. Als je eenmaal een site hebt met 150 miljoen unieke bezoekers per maand en een volwaardig team dat bijna alles kan, is beginnen zonder een van beide ontmoedigend.

Hetzelfde geldt voor materieel comfort. We raken gewend aan de attributen van ons leven en kunnen ons moeilijk voorstellen om verder te gaan met ons leven zonder de dingen die we hebben verzameld. Hoewel die bezittingen comfortabel zijn, kunnen ze ons ook verankeren en ons denken en onze opties beperken.

De realiteit is dat we buiten onze gezondheid, verstand, vriendschappen en familie uiteindelijk maar heel weinig nodig hebben. In mijn geval zijn de enige materiële bezittingen die ik echt waardeer mijn notebookcomputer, Kindle, tennisracket, padelracket, kitesurf, skischoenen, Xbox en enorme plasma-tv; maar de realiteit is dat als puntje bij paaltje komt, ik zonder het meeste zou kunnen en een heel gelukkig en voldaan leven zou leiden.

Ik kwam tot de onontkoombare conclusie: Ik moest mijn materiële bezittingen en OLX afstoten. Onlangs heb ik mijn vertrek bij OLX aangekondigd(Waarom ik OLX verlaat).

Ik verliet Bedford op 17 december. Ik pakte alles wat ik had in en doneerde het meeste aan liefdadigheid. De rest verdeelde ik onder mijn vrienden en familie.

Ik ga ook mijn appartement in de stad teruggeven en mijn McLaren verkopen. Het is in meer dan één opzicht het einde van een tijdperk.

Ik weet met elke vezel van mijn lichaam dat dit de juiste stap is, maar tegelijkertijd voel ik een combinatie van angst, vrees, opwinding, opluchting, geluk en vreugde! Ook al werk ik aan een nieuw project en overweeg ik om samen met Jose een durfkapitaalfonds op te bouwen, ik ben nog steeds bezig met een reis zonder duidelijke bestemming.

Ik heb me opnieuw voorgenomen om meer te investeren in mijn relaties met mijn familie en vrienden. Ik ben onlangs teruggekomen van de bruiloft van een van mijn beste vriendinnen in Sri Lanka. Op dit moment breng ik de vakantie door met mijn familie in Miami. Ik nodigde de meeste van mijn beste vrienden en familie uit om de laatste twee weken van januari samen met mij op vakantie te gaan naar Anguilla. Ik zal me ook expliciet inspannen om degenen te bezoeken die niet persoonlijk kunnen komen.

Zelfs met de kosten van het huis dat ik in Cabarete zal huren om Harvard en Bagheera te huisvesten, zullen mijn maandelijkse uitgaven een tiende zijn van wat ze voorheen waren. Uiteindelijk zal ik waarschijnlijk een appartement huren of in hotels gaan verblijven in Londen, Parijs of New York. Zelfs dan is het moeilijk voor te stellen dat mijn maandelijkse uitgaven meer dan een vijfde zijn van wat ze onlangs waren. Uiteindelijk zal mijn verlangen naar intellectuele voldoening me over een jaar of twee ongetwijfeld terugbrengen naar New York op een meer permanente basis.

In de tussentijd, onbelast door de attributen van succes en traditionele maatschappelijke beperkingen, waag ik me in het onbekende. Ik kijk ernaar uit om je aan de andere kant te zien!