Ik had het genoegen om door Frenchfounders te worden uitgenodigd om te spreken op het Transatlantic Leadership Forum dat dit jaar werd georganiseerd door Goldman Sachs. Het evenement bracht meer dan 500 leiders samen om thema’s als duurzame toekomst, technologische vooruitgang en trans-Atlantische economische samenwerking te verkennen.

Ik deelde mijn tegendraadse optimistische kijk op de toestand van het klimaat. We gaan de uitdaging van de^21e eeuw aan en bouwen aan een duurzame wereld van overvloed!

Hier zijn de dia’s die ik gebruikte als ondersteuning voor de presentatie.

Hier is een transcriptie van de toespraak voor je leesplezier.

Klimaatoptimisme – Innovatie en technologie inzetten voor een duurzame toekomst

Het grootste deel van de geschiedenis is de menselijke conditie er een van ellende en strijd om te overleven. In feite waren we 200 jaar geleden allemaal boeren. We werkten meer dan 60 uur per week, leden meerdere keren per jaar honger en de levensverwachting was slechts 29 jaar. Het is eigenlijk pas de laatste 250 jaar dat er echt een transformatie heeft plaatsgevonden.

De industriële revolutie heeft geleid tot een toename van onze levenskwaliteit door technologie die het leven van de mensen in het Westen vandaag de dag tot de afgunst van de koningen van weleer maakt. En wat des te opmerkelijker is, is dat dit is gebeurd terwijl de menselijke bevolking in de afgelopen 200 jaar van 1 miljard naar 8 miljard is gegaan.

Het probleem is dat deze verbetering van de levenskwaliteit voortkomt uit een toename van de energieproductie of -consumptie, die wordt aangedreven door koolwaterstoffen. De hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer en de oceanen dreigt nu het klimaat te veranderen en wordt een existentiële bedreiging.

De hoeveelheid energie die zich de afgelopen 25 jaar in de oceanen heeft opgehoopt staat gelijk aan het tot ontploffing brengen van vijf atoombommen ter grootte van Hiroshima in de afgelopen 25 jaar.

Ik laat hen dit uitzoeken. Maar stel je voor, stel je voor dat buitenaardse wezens arriveren en ze beginnen kernwapens te droppen, vijf, vijf kernwapens per seconde. We laten alles vallen om ermee om te gaan. Maar omdat dit onzichtbaar is en als natuurlijk wordt ervaren, zijn we zo zelfgenoegzaam geweest dat ongeveer een miljoen soorten de komende 40 jaar met uitsterven worden bedreigd.

We zijn waarschijnlijk op het punt dat we tegen 2040 geen zee-ijs meer zullen hebben in het Arctische bekken. En 20 van de warmste jaren ooit zijn in de afgelopen 22 jaar voorgekomen. En de omvang van het probleem is zo ontmoedigend dat mensen het gevoel hebben dat we er niets aan kunnen doen of dat we er onderuit moeten komen.

Maar het eerste is puur nihilisme en het tweede is eigenlijk niet smakelijk. Mensen willen niet terug naar de levenskwaliteit van 200 jaar geleden. Laten we dus eens naar het probleem kijken. Het grootste probleem is de uitstoot van broeikasgassen, vooral CO2 en methaan, afkomstig van vier categorieën: energieproductie, landbouw, industrie en transport. En als je naar elk van deze categorieën kijkt, zie je dat er vooruitgang wordt geboekt. Op het gebied van energieproductie is zonne-energie nu de goedkoopste vorm van energieproductie en die wordt met de dag goedkoper. De prijzen zijn de afgelopen tien jaar met 10 procent gedaald.

Ze zijn gedeeld door 10 in elk van de laatste vier decennia gedaald, gedeeld door 10.000 in 40 jaar, en ze blijven dalen. In feite is de daling van de prijs van zonne-energie sneller dan de meest optimistische voorspellingen die ooit in de geschiedenis zijn gedaan, en we blijven dit doen. Tot het punt dat we in de VS van een verwaarloosbare energieproductie uit zonne-energie naar meer dan 5% zijn gegaan.

Het grootste deel van de capaciteit die vandaag de dag wordt toegevoegd, is nog steeds hernieuwbaar, waarvan het grootste deel zonne-energie is. En dit is niet alleen een Amerikaans fenomeen, het gebeurt wereldwijd. Zonne-energie en windenergie zijn zo goedkoop geworden dat er wereldwijd enorme capaciteit wordt toegevoegd bij nutsbedrijven. 12 procent van de energieproductie wordt nu al aangedreven door hernieuwbare energiebronnen op mondiaal niveau en dit neemt buitengewoon snel toe.

Tot het punt dat je het je kunt voorstellen, nou ja, het probleem is natuurlijk dat zonne-energie alleen overdag werkt en niet werkt op bewolkte dagen. Je hebt dus eigenlijk een opslagoplossing nodig. Mensen maken zich zorgen dat batterijen niet effectief zijn. Maar batterijen zijn nu 42 keer goedkoper dan in 1991. De prijs is de afgelopen tien jaar gedeeld door 10 en het afgelopen jaar zelfs gedeeld door twee en de prijzen blijven dalen.

Tegelijkertijd neemt de energiedichtheid dramatisch toe. In de afgelopen 100 jaar vermenigvuldigd met 10, in de afgelopen 40 jaar vermenigvuldigd met 5. Tot het punt dat het gebruik van energie- of batterijinstallaties nu explodeert. We hebben een verdrievoudiging van het aantal installaties van 22 naar 23, wat gigantisch is, en we verwachten weer een verdubbeling in 2024.

En het heeft echt invloed op de manier waarop we energie verbruiken. Als je kijkt naar het energieverbruik in Californië in 21 april versus 24 april, dan zie je dat de verschuiving naar zonne-energie duidelijk en uitgesproken is en zich wereldwijd zal voortzetten. Omdat zonne-energie en batterijen nu het schaalniveau van netwerkeffecten hebben bereikt, kunnen we verwachten dat de prijzen zullen blijven dalen en dat de marktpenetratie zal toenemen.

Het IEA, dat een zeer conservatieve organisatie is, voorspelt niet dat zonne-energie binnen vier jaar het grootste aandeel zal hebben in de wereldwijde energieproductie, wat ongekend is. Je kunt je dus eigenlijk een wereld voorstellen waarin over 30 jaar 100 procent van onze energieproductie afkomstig zal zijn van hernieuwbare energiebronnen, veel sneller dan de meest optimistische voorspellingen.

En deze toekomst kan eerder komen, als dingen als kernfusie echt commercieel levensvatbaar worden. Nu vermoed ik dat dit niet het geval zal zijn en dat het meeste zal komen van zonne-energie en batterijen, en dat zullen de winnende categorieën zijn. Maar mensen investeerden en testten ook zoveel andere soorten innovaties, van energie- of zwaartekrachtgebaseerde opslag tot heliumgebaseerde opslagoplossingen, enzovoort.

Nu gebeurt dezelfde vooruitgang in transport. Dus in transport is het probleem eigenlijk dat alleen auto’s en vrachtwagens, vliegtuigen en schepen marginaal zijn. En ook hier zien we enorme vooruitgang. In 22 was 14 procent van de wereldwijd verkochte auto’s elektrisch, opnieuw een stijging ten opzichte van tien jaar geleden. We overtreffen zelfs de meest optimistische voorspellingen en de meeste van deze auto’s zijn overigens volledig elektrisch in plaats van plug-in hybrides en Europa en China lopen voorop met ongeveer een derde van de verkochte auto’s in China is elektrisch, ongeveer een kwart van de verkochte auto’s in Europa is elektrisch en we bereiken het punt waarop het idee zijn voorspelling voor 22 opnieuw bijstelt.

Ze dachten dat 23 procent van de verkochte auto’s in 2030 elektrisch zal zijn. 23. Ze hebben dat opgewaardeerd naar 36%. En het zou me niet verbazen. Als meer dan de helft van de verkochte auto’s in 2030 elektrisch zal zijn. En nogmaals, je kunt je een toekomst voorstellen over 30 jaar, waarin 100 procent van de auto’s op de weg elektrisch is en vrachtwagens, en waarin die allemaal worden opgeladen door hernieuwbare energie, waardoor zowel de energieproductie als het transport volledig koolstofvrij wordt.

Nu zijn ze geen grote bron van uitstoot, maar er wordt zelfs vooruitgang geboekt op het gebied van vliegen. We hebben een bedrijf als Wright, dat elektrische vliegtuigen met een korte actieradius probeert te maken en dat aan het eind van dit decennium operationeel zou moeten zijn. En alle argumenten die mensen hebben aangevoerd tegen batterijen, zonne-energie en auto’s zijn verkeerd.

Mensen hebben zich dus zorgen gemaakt: “O, we zullen zonder lithium komen te zitten. We hebben nu dus zeven keer zoveel reserves en voorraden lithium als in 2008, ondanks 16 jaar van recordverbruik. Mensen vergeten en stellen zich niet voor dat we nieuwe technologieën kunnen vinden, nieuwe manieren om lithium te winnen. Het afgelopen jaar zijn er zelfs zoveel lithiumvondsten gedaan in de VS dat de lithiumprijs is ingestort. En dit gebeurt. Het is zelfs nog optimistischer in alle andere categorieën. Koper, nikkel, alle andere elementen die je nodig hebt, komen vaker voor dan mensen denken of er worden zelfs meer reserves gevonden. Range anxiety als het gaat om elektrische voertuigen blijkt ook tot het verleden te behoren.

De actieradius wordt met de dag groter en de oplaaddichtheid van elektrische netwerken neemt toe. En mensen maken zich ook zorgen dat, ja, je uitstoot krijgt als je lithium en koper enzovoort wint, maar je moet aan de schaal van deze dingen denken. Om je netwerk en energie en auto’s koolstofvrij te maken.

Je hebt miljoenen tonnen koper en lithium per jaar nodig versus miljarden tonnen koolwaterstof om onze huidige economie draaiende te houden. We hebben het over 1.000 tegen 1. Dus in die mate zijn deze emissies eigenlijk te verwaarlozen. Ook in de andere categorieën wordt vooruitgang geboekt. De industrie was redelijk hardnekkig omdat je veel warmte nodig hebt om staal en cement te maken.

Maar nu begin je vooruitgang te zien met geconcentreerde zonne-energie, wat leidt tot vooruitgang in de industrie. Je hebt echt coole innovaties zoals Source, een hydroponisch paneel dat vocht uit de lucht haalt en vers water creëert, zelfs in de woestijn, om gemeenschappen, afgelegen gemeenschappen of vluchtelingenkampen te helpen.

Voedsel is waarschijnlijk het onderwerp waar de minste vooruitgang wordt geboekt. Er is een kleine vegetarische en veganistische beweging in het Westen, maar die wordt volledig in de schaduw gesteld door de toename van de vleesconsumptie in opkomende markten die steeds welvarender worden. En hoewel ik echt medelijden heb met de dieren die we mishandelen, en ik vermoed dat de manier waarop mensen naar ons zullen kijken en de industriële voedselprocessen die we nu en in de toekomst hebben, net zo zal zijn als de manier waarop we een paar honderd jaar geleden naar slavernij keken, is de realiteit dat we voor 8 miljard mensen die we vandaag de dag moeten voeden, deze moderne landbouwtechnieken nodig hebben.

Er zal pas vooruitgang worden geboekt als in het laboratorium gekweekt vlees dezelfde kwaliteit krijgt als bestaand vlees en tegen dezelfde kosten. Dat duurt waarschijnlijk nog 10, 15 jaar, maar er begint al een beetje vooruitgang te komen. In de tussentijd zijn er bedrijven zoals Symbrosia die supplementen geven aan koeien en schapen, waardoor hun methaanuitstoot met 80% afneemt.

Het is als een supplement op basis van zeewier. En dus zal ook hier vooruitgang worden geboekt, wat me erg optimistisch stemt. Vroeger was het zo dat als je economische groei wilde, je je uitstoot moest verhogen. Dat is nu niet meer het geval. De uitstoot in de VS is de afgelopen 40 jaar met 20 procent gedaald, terwijl het BBP per hoofd van de bevolking is verdubbeld.

En trouwens, het is niet omdat we ertsemissies naar China hebben geëxporteerd. Als je kijkt naar de uitstoot op basis van verbruik, die nauwkeuriger is, dan is er in de VS eigenlijk geen of een daling te zien, terwijl de toename van de uitstoot in China en India eigenlijk komt door de toename van het verbruik in die landen.

Nu groeit de uitstoot in China en India natuurlijk nog steeds, maar zelfs daar is er een ontkoppeling tussen economische groei en uitstoot. Ik denk dat we daar doorheen moeten. Ik heb in feite naar de uitstoot gekeken. En er wordt nu vooruitgang geboekt. Sommige van de meer optimistische voorspellingen suggereren dat de uitstoot in China zijn piek heeft bereikt, maar ik vermoed dat dat niet waar is. We zijn nog ver van de piek, maar toch, de ontkoppeling leidt, vermoedt, zal ertoe leiden dat we in China en India een vergelijkbare aanpak zullen hebben dan hier. En dus gloort er hoop aan de horizon. En ondertussen wordt er vooruitgang geboekt op het gebied van decarbonisatie, waarbij een aantal bedrijven werkt aan het direct verwijderen van koolstof uit de atmosfeer.

Een paar dingen die het vermelden waard zijn. Omdat de marginale elektriciteitskosten van zonne-energie nul zijn, kun je je een wereld over 30, 40, 50 jaar voorstellen waarin de marginale elektriciteitskosten nul zijn. En een wereld van energieovervloed is eigenlijk een wereld van overvloed, punt. Mensen maken zich momenteel zorgen dat we zonder zoet water komen te zitten, maar eigenlijk is dat onzinnig.

70 procent van de wereld bestaat uit water. Als je oneindig veel vrije energie hebt, kun je zout water ontzilten. Op dezelfde manier zullen we niet zonder voedsel komen te zitten. Als je oneindig veel zoet water hebt, kun je voedsel verbouwen in verticale boerderijen, je kunt voedsel verbouwen in woestijnen. Dit is geen Panglossiaanse visie. Ik zeg niet dat alles voor het beste en de beste van mogelijke werelden is, verre van dat. We hebben genoeg warmte verzameld in de oceanen en de atmosfeer dat de wereld zal opwarmen. We gaan veel verder dan de voorspellingen voor 2030. We zullen ons moeten richten op aanpassing en we stoten op dit moment nog steeds meer uit terwijl China en India steeds welvarender worden. Dus aanpassing zal nodig zijn.

Maar wat ik wil zeggen is dat we over 30, 40 jaar de uitdaging aangaan. We gaan morgen een betere wereld bouwen. Het is een duurzame wereld van overvloed.

Hartelijk dank.